جمعه, ۱ بهمن ۱۳۹۵، ۱۰:۰۹ ق.ظ
فرصت محدود
استادی می گفت: صبحها که دکمه های لباسم را می بندم به این فکر می کنم که چه کسی آنها را باز خواهند کرد؟ خودم یا مرده شور؟
دنیا همین قدر غیر قابل پیش بینی است، پس به آنهایی که دوست شان دارید بی بهانه بگویید: دوستت دارم.
بگویید در این دنیای شلوغ سنجاق شان کرده اید به دلتان.
بگویید: گاهی فرصت باهم بودنمان کوتاه تر از عمر شکوفه هاست.
بگویید: بودن ها را قدر بدانیم، نبودن ها همین نزدیکی است!
