امام حسن درنگاه پیامبر(ص)

گل خوشبویی از دنیا

امام حسن علیه‏السلام در نگاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

 

پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فضایل و امتیازات فرزندش امام حسن مجتبی علیه‏السلام را بین مسلمانان تبلیغ می‏کرد و از ارتباط او با مقام نبوت و علاقه‏ی حقیقی که به وی داشت همه ‏جا سخن می‏گفت. آنچه از زبان پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله در مورد حضرت مجتبی علیه‏السلام بیان شده است چنین است:

«هر کس می‏خواهد آقای جوانان بهشت را ببیند به حسن علیه‏السلام نگاه کند.»(1)

«حسن گل خوشبویی است که من از دنیا برگرفته‏ام.»(2)

روزی پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله به منبر رفت و امام حسن علیه‏السلام را در کنارش نشانید و نگاهی به مردم کرد و نظری به امام حسن علیه‏السلام انداخت و فرمود: «این فرزند من است و خداوند اراده کرده که به برکت و جود او بین مسلمانان صلح را برقرار سازد.»(3)

یکی از یاران پیامبر اکرم می‏گوید: پیغمبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله را دیدم که امام حسن علیه‏السلام را بر دوش می‏کشید و می‏فرمود: «خدایا من حسن را دوست دارم، تو هم دوستش بدار.»(4)

شبی پیامبر خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله نماز عشاء می‏خواند و سجده‏ای طولانی به جا آورد. پس از پایان نماز، دلیل را از حضرتش پرسیدند، فرمود: پسرم حسن، بر پشتم نشسته بود و ناراحت بودم که پیاده‏اش کنم.(5)

انس بن مالک نقل می‏کند که: رسول الله(صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) درباره‏ی امام حسن(علیه‏السلام) به من فرمود:

ای انس! حسن فرزند و میوه‏ی دل من است، اگر کسی او را اذیت کند، مرا اذیت کرده و هر کس مرا بیازارد، خدا را اذیت کرده است.(6)

 

پیامبر اکرم (صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) درباره‏ی امام حسن (علیه‏السلام) فرمود:

حسن فرزند و میوه‏ی دل من است، اگر کسی او را اذیت کند، مرا اذیت کرده و هر کس مرا بیازارد، خدا را اذیت کرده است.

زینب دختر ابو رافع می‏گوید: حضرت زهرا(سلام الله علیها) در هنگام بیماری رسول خدا(صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) هر دو فرزندش را نزد پیامبر(صلی‏الله‏علیه‏و‏آله) آورد و فرمود: اینان فرزندان شما هستند. اکنون ارثی به آنان بدهید. حضرت فرمود:

«شرف و مجد و سیادتم را به حسن(علیه‏السلام) دادم و شجاعت وجود خویش را به حسین(علیه‏السلام) بخشیدم.»(7) البته باید در این مورد توضیحی بدهیم و آن این که اگر پیامبر اکرم فرمودند که شرف و مجد و سیادتم را به حسن دادم؛ به این معنا نیست که این خصوصیات در امام حسین(علیه‌السلام) وجود ندارد و یا شجاعت در امام حسن(علیه‌السلام) وجود ندارد؛ بلکه ائمه اطهار به عنوان انسان‌های کامل، تمام فضائل را دارا هستند ولی برخی از صفات در ائمه اطهار ظهور بیشتری پیدا کرده است.

 

پی نوشت:

1 ـ البدایة والنهایة، ج 8 .

2 ـ الاستیعاب، ج 2.

3 ـ مسند احمد حنبل، ج5، ص 44.

4 ـ البدایة و النهایة، ج 8 .

5 ـ الاصابه، ج2.

6 ـ کنزالعمال، ج6، ص222 .

7 ـ ترجمه‏ اعلام الوری، ص304، طبرسی .