چغندر تا پیاز شکرخدا
می گویند در روزگار قدیم مرد فقیری در دهی زندگی می کرد. یک روز مرد فقیر به همسرش گفت: «می خواهم هدیه ای برای پادشاه ببرم شاید شاه در عوض چیزی شایسته شأن و مقام خودش به من ببخشد و من آن را بفروشم وبا آن زندگی مان عوض شود».
همسرش که چغندر دوست داشت، گفت: « برای شاه چغندر ببر!» اما مرد که پیاز دوست داشت، مخالفت کرد و گفت: « نه پیاز بهتر است خاصیتش هم بیشتر است». با این انگیزه کیسه ای پیاز دستچین کرد و برای شاه برد.
از بد حادثه، آن روز از روزهای بد اخلاقی شاه بود و اصلا حوصله چیزی را نداشت. وقتی به او گفتند که مرد فقیری برایش یک کیسه پیاز هدیه آورده، عصبانی شد و دستور داد پیازها را یکی یکی بر سر آن مرد بیچاره بکوبند. مرد فقیر در زیر ضربات پی در پی پیازهای که بر سرش می خوردند، با صدای بلند می گفت: « چغندر تا پیاز شکر خدا!!».
پادشاه که صدای مرد فقیر را می شنید، تعجب کرد و جلو آمد و پرسید: این حرف چیست که مرتب فریاد می کنی؟ مرد فقیر گفت: خدا را شکر که به حرف همسرم اعتنا نکردم و چغندر با خودم نیاوردم وگرنه حالا زنده نبودم.
شاه از این حرف مرد خنده اش گرفت و کیسه ای زر به او بخشید تا زندگی اش را سر و سامان دهد و از آن پس عبارت« پیاز تا چغندر شکرخدا» در هنگامیکه فرد به گرفتاری دچار شود که ممکن بود بدتر از آن هم باشد به کار می رود.
