نتایج نهایی انتخابات پارلمانی عراق اعلام شد

 ۲۶ آبان ۱۴۰۴، ۲۱:۱۳

کد خبر: 85999556

نتایج نهایی انتخابات پارلمانی عراق اعلام شد

تهران - ایرنا - کمیسیون عالی مستقل انتخابات عراق نتایج نهایی انتخابات پارلمانی این کشور را اعلام کرد. به گزارش روز دوشنبه ایرنا به نقل از خبرگزاری واع، کمیسیون عالی انتخابات عراق امروز نتایج نهایی انتخابات پارلمانی را اعلام کرد.

کمیسیون انتخابات اعلام کرد که ائتلاف‌ها و احزاب سیاسی می‌توانند شکایات و اعتراض‌های خود نسبت به نتایج نهایی را طبق سازوکار قانونی ثبت کنند. این کمیسیون میزان مشارکت در پایتخت عراق را بیش از ۴۸ درصد اعلام کرد.

نتایج بغداد بر اساس این نتایج از مجموع ۷۱ کرسی بغداد، ائتلاف بازسازی و توسعه با کسب ۱۵ کرسی در رتبه نخست قرار گرفت. پس از آن، حزب تقدم با ۱۰ کرسی و ائتلاف دولت قانون با ۹ کرسی جایگاه‌های بعدی را به دست آوردند. همچنین، ائتلاف تقویت دولت و جنبش صادقون هر کدام ۵ کرسی کسب کردند. ائتلاف عزم نیز به ۵ کرسی دست یافت. سازمان بدر، ائتلاف سیاده و ائتلاف اساس هر یک ۴ کرسی را از آن خود کردند. در بخش احزاب و جنبش‌های کوچک‌تر در بغداد، جنبش حقوق به ۳ کرسی رسید و فهرست‌های ابشر یا عراق، إشراقة کانون و ایفان جابرو هر کدام یک کرسی به دست آوردند.

کمیسیون عالی انتخابات درباره نتایج نهایی انتخابات پارلمانی در استان نجف نیز اعلام کرد که ائتلاف بازسازی و توسعه، ائتلاف قوی الدولة الوطنیة، ائتلاف دولت قانون و جنبش الصادقون هرکدام دو کرسی به دست آوردند و ائتلاف خدمات و ائتلاف الأساس العراقی نیز هرکدام یک کرسی کسب کردند.

در استان المثنی نیز ائتلاف بازسازی و توسعه و ائتلاف دولت قانون هرکدام دو کرسی به دست آوردند و جنبش الصادقون و ائتلاف الأساس العراقی نیز هرکدام یک کرسی کسب کردند.

در استان الانبار نیز حزب تقدّم پنج کرسی، الأنبار هویتنا سه کرسی، ائتلاف قمم سه کرسی، ائتلاف عزم دو کرسی و ائتلاف التفوق یک کرسی به دست آوردند.

کمیسیون عالی انتخابات نتایج نهایی انتخابات پارلمانی در استان الدیوانیه (القادسیه) را نیز اعلام کرد که بر اساس آن، ائتلاف بازسازی و توسعه سه کرسی، سازمان بدر دو کرسی، جنبش الصادقون یک کرسی، ائتلاف خدمات یک کرسی و إشراقة کانون یک کرسی به دست آوردند.

در استان‌های اربیل، سلیمانیه و دهوک نیز حزب دموکرات اقلیم کردستان عراق ۲۰ کرسی، اتحادیه میهنی ۱۱ کرسی، جریان موصع ملی ۶ کرسی، ائتلاف اسلامی کردستان چهار کرسی و نسل جدید سه کرسی به دست آوردند.

در استان‌های واسط و میسان نیز ائتلاف بازسازی و توسعه با پنج کرسی و ائتلاف دولت قانون و جنبش الصادقون هرکدام با کسب چهار کرسی پیشتاز شدند.

در استان ذی‌قار و بابل نیز ائتلاف‌های بازسازی و توسعه و دولت قانون به همراه جنبش الصادقون هرکدام با کسب ۶ کرسی گوی سبقت را از رقبا ربودند.

در استان بصره نیز ائتلاف تصمیم با ۶ کرسی، جنبش الصادقون پنج کرسی و ائتلاف بازسازی و توسعه با کسب چهار کرسی پیشتاز شدند. در دیالی نیز سازمان بدر و حزب تقدم با کسب سه کرسی پیشتاز شدند و پس از آنها جنبش الصادقون و ائتلاف حاکمیت ملی هرکدام ۲ کرسی را به خود اختصاص دادند.

در استان کربلا نیز ائتلاف بازسازی و توسعه با سه کرسی پیروز شد و پس از آن ائتلاف دولت قانون و اشراقه کانون هرکدام دو کرسی را به خود اختصاص دادند.

در استان‌های نینوا و صلاح‌الدین نیز جنبش تقدم و ائتلاف بازسازی و توسعه هرکدام با کسب ۶ کرسی و پس از آن ائتلاف العزم با پنج کرسی پیشتاز شدند.

در کرکوک نیز اتحادیه میهنی با کسب چهار کرسی و پس از آن حزب تقدم با سه کرسی پیشتاز شدند و حزب دموکرات کردستان عراق نیز یک کرسی به دست آورد.

کمیسیون عالی مستقل انتخابات از شبکه رسانه‌ای عراق به‌خاطر پوشش مداوم فرآیند انتخاباتی قدردانی و اعلام کرد که نتایج نهایی انتخابات پارلمانی از روز سه‌شنبه به مدت سه روز قابل اعتراض است.

🛑ترامپ: مسئول حمله اسرائیل به ایران من بودم

دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا روز پنج‌شنبه در سخنانی اذعان کرد که دخالت مستقیم در حملات رژیم صهیونیستی به خاک ایران داشته است.

ترامپ با اشاره به حمله رژیم صهیونیستی به خاک ایران گفت: «اسرائیل ابتدا حمله کرد. این حمله بسیار بسیار قدرتمند بود. من مسئول آن بودم.»

ترامپ درحالی به دخالت مستقیم در حملات رژیم صهیونیستی به خاک ایران اذعان کرده که پیشتر هرگونه دخالت با این حملات رو را تکذیب می‌کرد.

گروسی، آژانس، مسائل هسته ای و...

گروسی: در حال تلاش برای بازسازی اعتماد با ایران هستیم / تلاش می‌کنیم عناصر یک توافق جدید را کنار هم بگذاریم / ایران اگر اراده کند، می‌تواند ظرفیت‌های هسته‌ای خود را بازسازی کند

                             منبع: پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) 

مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با اذعان به این موضوع که «دانش علمی را نمی‌توان نابود کرد»، گفت: اگر ایران تصمیم بگیرد ظرفیت‌های غنی‌سازی اورانیوم یا دیگر فعالیت‌های هسته‌ای خود را بازسازی کند، این کار برای کشوری با عزم جدی مثل ایران غیرممکن نیست.

ایسنا: مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با اذعان به این موضوع که «دانش علمی را نمی‌توان نابود کرد»، گفت: اگر ایران تصمیم بگیرد ظرفیت‌های غنی‌سازی اورانیوم یا دیگر فعالیت‌های هسته‌ای خود را بازسازی کند، این کار برای کشوری با عزم جدی مثل ایران غیرممکن نیست.

«رافائل گروسی» مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی روز پنجشنبه در دانشگاه «پلی‌تکنیک فدرال لوزان» EPFL درباره نقش دیپلماسی هسته‌ای، چالش‌های جهانی و فعالیت‌های آژانس سخنرانی و به سوالات حاضران پاسخ داد.

گروسی در این نشست گفت که علاقه جهانی به انرژی هسته‌ای در حال افزایش است و به‌جز آلمان که به‌طور کامل از انرژی هسته‌ای خارج شده، سایر کشورها یا همچنان از این انرژی استفاده می‌کنند یا در حال بازنگری سیاست‌های خود هستند و تردیدهایشان نسبت به آن کاهش یافته است.

مدیرکل آژانس همچنین تأکید کرد فناوری هسته‌ای تنها به تولید انرژی محدود نمی‌شود و می‌تواند در درمان سرطان، مدیریت آب و حفاظت از محیط زیست از جمله کاهش آلودگی پلاستیکی نقش مهمی داشته باشد؛ حوزه‌هایی که به‌ویژه برای کشورهای در حال توسعه اهمیت دارد.

او با اشاره به بحران‌های سیاسی و خطر گسترش سلاح‌های هسته‌ای، از جمله وضعیت نیروگاه زاپوریژیا در اوکراین، تأکید کرد نقش آژانس در چنین موقعیت‌هایی «حضور و نظارت فعال» به‌ویژه در کشورهایی مانند ایران است که به ادعای او نگرانی‌هایی درباره برنامه هسته‌ای آن‌ها وجود دارد.

بدون رژیم بازرسی‌های دقیق، امکان بازگشت به اعتماد وجود ندارد

مدیرکل آژانس در ادامه سخنرانی خود به حملات تجاوزکارانه انجام‌شده علیه تأسیسات هسته‌ای ایران توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی اشاره کرد و گفت: در ژوئن گذشته، شاهد حملاتی به تأسیسات هسته‌ای ایران بودیم. این اتفاق به شکلی تقریباً باورنکردنی بود. توافق برجام که توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نظارت می‌شد و محدودیت‌هایی بر برنامه هسته‌ای ایران اعمال می‌کرد، به تدریج کنار گذاشته شد. توضیح کامل آنچه رخ داده زمان زیادی می‌برد، اما به طور کلی شما از این موضوع آگاه هستید. این مسیر به تدریج رها شد و مسئولیت این موضوع بین طرفین مشترک است و می‌تواند موضوع بحث باشد. اما در نتیجه، یک درگیری کوتاه و خشونت‌آمیز رخ داد.

گروسی همچنین گفت: اکنون ما در حال تلاش برای بازسازی اعتماد با ایران هستیم، زیرا بدون اعتماد که از طریق رژیم بازرسی‌های دقیق ایجاد می‌شود، امکان بازگشت به اعتماد وجود ندارد. باید بازرسی‌ها انجام شود وگرنه اعتماد بازسازی نمی‌شود و خطر باقی ماندن مسئله به صورت نیمه‌باز می‌تواند به استفاده دوباره از زور در این درگیری‌ها منجر شود. ما از طریق دیپلماسی آرام و پشت‌پرده در حال کار روی این موضوع هستیم. در دنیایی که همه‌چیز در معرض دید است، گفت‌وگوهای غیررسمی، کانال‌های مخفی و مذاکرات محرمانه نقش مهمی دارند و برای جلوگیری از تشدید درگیری‌ها و گسترش خشونت در منطقه‌ای که همین حالا هم از خشونت رنج می‌برد، ضروری هستند.

آژانس نمی‌تواند به اسرائیل برود

در ادامه، مجری برنامه از رئیس دیدبان هسته‌ای سازمان ملل متحد پرسید که «اسرائیل هرگز معاهده ان‌پی‌تی را امضا نکرده و بازرسی آژانس از تاسیسات آن ممنوع است. آیا این عادلانه است؟» که گروسی گفت: «نمی‌گویم ممنوع است. آژانس اختیار و اجازه‌ رفتن به آنجا را ندارد!»

مدیرکل آژانس بین‌المللی درباره تهدیدات «وضعیت هسته‌ای اسرائیل برای منطقه» شروع به توجیه کرد و گفت: جهان هسته‌ای ما بر اساس معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (ان‌پی‌تی) شکل گرفته است. وقتی من در سال ۱۹۶۱ به دنیا آمدم، هنوز این معاهده وجود نداشت. در آن زمان، جان اف. کندی (رئیس‌جمهور پیشین آمریکا) هشدار داده بود که اگر اوضاع به همین شکل پیش برود، ممکن است ۲۰ تا ۲۵ کشور به تسلیحات هسته‌ای دست پیدا کنند. تصور کنید جهانی با این تعداد کشور مسلح به سلاح هسته‌ای چه وضعیتی داشت. به همین دلیل، در آن زمان، اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده و دیگر کشورهای کلیدی تصمیم گرفتند که باید این روند را کنترل کنند، چون بیش از حد خطرناک بود. این تصمیم منجر به ایجاد معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای شد. طبق این معاهده، پنج کشور عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل (که در آن زمان سلاح هسته‌ای داشتند) به عنوان قدرت‌های هسته‌ای شناخته شدند و دیگر کشورها به طور داوطلبانه متعهد شدند که سلاح هسته‌ای تولید نکنند. در ازای این تعهد، آن‌ها به فناوری هسته‌ای صلح‌آمیز دسترسی پیدا می‌کردند و تحت بازرسی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار می‌گرفتند.

او با یادآوری اینکه «تا امروز، چهار کشور (سه کشور و رژیم صهیونیستی) از این معاهده خارج مانده‌اند یا آن را نپذیرفته‌اند»، گفت: این کشورها را نام می‌برم و سریع متوجه می‌شوید چرا این تصمیم را گرفتند. نمی‌گویم کارشان درست بوده یا نه، اما دلایلشان روشن است: هند، پاکستان، اسرائیل و کره شمالی. حالا به سؤالم برمی‌گردیم: آیا این وضعیت عادلانه است؟ برخی می‌گویند خیر، چون ما ایران را بازرسی می‌کنیم اما اسرائیل را نه. این انتقاد از این زاویه مطرح می‌شود که چرا برخی کشورها بازرسی می‌شوند و برخی نه. اسرائیل به صراحت اعلام کرده که عضو معاهده ان پی‌تی نیست و بنابراین بازرسی‌های مرتبط با برنامه راهبردی آن انجام نمی‌شود. ما فقط تأسیسات غیرراهبردی و غیرنظامی آن‌ها را بازرسی می‌کنیم. اسرائیل سیاست «ابهام هسته‌ای» را دنبال می‌کند، یعنی نه تأیید می‌کند که سلاح هسته‌ای دارد و نه تکذیب می‌کند. به همین دلیل، ما به بخش‌های حساس برنامه آن‌ها دسترسی نداریم.

اسرائیل می‌گوید به دلیل تهدیدات وجودی نمی‌تواند از ابهام هسته‌ای دست بکشد

گروسی با طرح این پرسش که «نظر شخصی من چیست؟»، در نقش سخنگوی رژیم صهیونیستی ظاهر شد و گفت: من معتقد به جهانی بدون تسلیحات هسته‌ای هستم و فکر می‌کنم همه کشورها باید معاهده ان‌پی‌تی را امضا کنند. اما در عین حال، در دنیای واقعی زندگی می‌کنیم. اسرائیل می‌گوید به دلیل تهدیدات وجودی که با آن مواجه است، نمی‌تواند از این سیاست دست بکشد. توضیح این موضوع بر عهده خودشان است، نه من. اما وقتی کشوری وارد سیستم ان‌پی‌تی می‌شود، نباید از برنامه غیرنظامی به عنوان پوششی برای توسعه سلاح هسته‌ای استفاده کند. این دقیقاً کاری است که صدام حسین در عراق انجام داد. او ادعا می‌کرد برنامه‌اش غیرنظامی است، اما در خفا سلاح هسته‌ای توسعه می‌داد. در آن زمان، قبل از پروتکل الحاقی و سیستم‌های پیشرفته‌تر بازرسی، بازرسان آژانس فقط آزمایشگاه‌هایی را می‌دیدند که ظاهراً فعالیتی در آن‌ها نبود، در حالی که در اتاق بغلی، برنامه تسلیحاتی پیش می‌رفت. این یک فریبکاری کامل بود. به همین دلیل، سیستم بازرسی‌های بین‌المللی تقویت شد.

او با بیان اینکه «این سؤال پیچیده‌ای است که مسائل عدالت و تعادل ژئوپلیتیکی را مطرح می‌کند»، گفت: اما ما در جهانی زندگی می‌کنیم که عادلانه نیست. کاری که می‌توانیم انجام دهیم، کاهش خطرات، مدیریت درگیری‌ها و حرکت به سمت ثبات بیشتر است. این رویکردی است که ما امروز دنبال می‌کنیم.

به‌صراحت گفته‌ام ایران سلاح هسته‌ای ندارد

در بخش دیگری از این نشست و در پاسخ به سؤالی درباره نقش آژانس در حملات اخیر آمریکا به ایران، گروسی مدعی شد: ما یک سازمان صلح‌طلب هستیم. از لحظه‌ای که تصمیم به بمباران گرفته می‌شود، نقش ما به عنوان یک نهاد متعهد به صلح برجسته می‌شود. برخی ادعا می‌کنند که آژانس تا حدی مسئول این حملات است، زیرا ما گزارش‌هایی درباره برنامه هسته‌ای ایران منتشر کردیم. اما این بخشی از مأموریت ماست؛ ما موظف بودیم این گزارش‌ها را تهیه کنیم. 

گروسی در ادامه گفت: می‌خواهم نکته‌ای را روشن کنم. درباره آخرین گزارشی که کمی قبل از حملات منتشر کردم، حرف و حدیث‌های زیادی وجود داشت؛ گویی که این گزارش‌ها آخرین میخ به تابوت و یا جرقه‌ای برای شروع درگیری بودند. اما مثل همیشه، کسانی که این ادعاها را مطرح می‌کنند، معمولاً گزارش‌ها را نخوانده‌اند یا درک درستی از آن‌ها ندارند. اگر این افراد زحمت مطالعه گزارش‌ها را به خودشان داده بودند، می‌دیدند که من در آن گزارش صراحتاً گفتم ایران سلاح هسته‌ای ندارد و برنامه‌ای اختصاصی برای ساخت سلاح هسته‌ای هم ندارد. البته، سؤالاتی هم درباره شفافیت برنامه ایران مطرح کردم و به کمبودهایی اشاره کردم.

او با ادعای اینکه «نقش ما در این موقعیت، پیشگیری و بازسازی اعتماد است»، افزود: من این را فقط اینجا در دانشگاه نمی‌گویم؛ این را در واشنگتن و هر جای دیگری که لازم بوده، گفته‌ام. تنها راه‌حل پایدار، یک راه‌حل دیپلماتیک است. آنچه اتفاق افتاده، اتفاق افتاده و نمی‌توان تاریخ را بازنویسی کرد. اما کاملاً واضح است که ایران ظرفیت‌های هسته‌ای دارد و این ظرفیت‌ها همچنان وجود دارند، هرچند زیرساخت‌هایی در حملات تخریب شده‌اند. اما همان‌طور که شما بهتر از من می‌دانید، دانش علمی را نمی‌توان نابود کرد. 

تلاش می‌کنیم عناصر یک توافق جدید را کنار هم بگذاریم

مدیرکل آژانس در پایان تصریح کرد: اگر ایران تصمیم بگیرد ظرفیت‌های غنی‌سازی اورانیوم یا دیگر فعالیت‌های هسته‌ای خود را بازسازی کند، این کار برای کشوری با عزم جدی مثل ایران غیرممکن نیست. یا حتی ممکن است ایران مسیری شبیه کره شمالی را انتخاب کند و بگوید «ما دیگر با معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای و آژانس کاری نداریم.» به همین دلیل، مهم است که ما تلاش کنیم اعتماد را بازسازی کنیم. خوشبختانه، می‌بینم که در ایالات متحده هم اراده‌ای برای این کار وجود دارد. ما با آقای ویتکاف و دیگران همکاری زیادی داریم تا عناصر یک توافق جدید را کنار هم بگذاریم و اوضاع را کمی تثبیت کنیم. این نقشی است که ما تا به حال داشته‌ایم و امیدوارم در آینده هم بتوانیم آن را ادامه دهیم.

چرا کار پاکستان و طالبان به جنگ کشید؟

خبرگزاری دید: تجربه چهار سال گذشته نشان داد که طالبان، هرچند در بسیاری از زمینه‌ها با سیاست‌های اسلام‌آباد هم‌پوشانی داشت، ولی حاضر به ایفای نقش «دست‌نشانده» نبود. روابط میان پاکستان و حکومت طالبان که زمانی «دو متحد استراتژیک» پنداشته می‌شدند، امروز به نقطه‌ای از خصومت و درگیری نظامی رسیده است که اگر مهار نشود ممکن است به «جنگ تمام‌عیار» میان دو همسایه منتهی شود. این تحول نه ناگهانی، بلکه حاصل سال‌ها سوء ‌ظن، تضاد منافع و برداشت‌های متفاوت از مفهوم «دوستی» در ژئوپلیتیک جنوب آسیا است. ریشه‌های تاریخی و محاسبه‌های اشتباه اسلام‌آباد از دهه ۱۹۹۰ میلادی، پاکستان با هدف دست‌یابی به «عمق استراتژیک» در برابر هند، گروه طالبان را به‌عنوان نیرویی همسو در افغانستان حمایت کرد. اسلام‌آباد گمان می‌کرد که تسلط طالبان بر کابل، به معنای داشتن حکومتی تابع و مطیع در مرز غربی خواهد بود. اما تجربه چهار سال گذشته نشان داد که طالبان، هرچند در بسیاری از زمینه‌ها با سیاست‌های اسلام‌آباد هم‌پوشانی داشت، ولی حاضر به ایفای نقش «دست‌نشانده» نبود. پس از بازگشت طالبان به قدرت در آگست ۲۰۲۱، انتظار پاکستان برای همکاری گسترده در زمینه امنیت مرزها و سرکوب تحریک طالبان پاکستان (TTP) برآورده نشد. برعکس، حملات گروه همسو با حکومت طالبان، تحریک طالبان پاکستان (تی‌تی‌پی) در داخل خاک پاکستان به‌ویژه در ایالت خیبر پختونخوا و بلوچستان افزایش یافت؛ موضوعی که برای اسلام‌آباد غیرقابل تحمل بود و حکومت طالبان را به‌عنوان «پناه‌دهنده تروریست‌ها» در مظان اتهام قرار داد. عامل اصلی: تحریک طالبان پاکستان (TTP) TTP به‌سرعت پس از روی ‌کارآمدن طالبان افغان در کابل، مواضع خود را در مناطق مرزی مستحکم کرد. کابل، به‌رغم وعده‌های نخستین برای میانجی‌گری یا مهار این گروه، نه‌تنها اقدام قاطعی انجام نداد، بلکه بسیاری از فرماندهان TTP آزادانه در خاک افغانستان رفت‌وآمد داشتند. حکومت طالبان بنا بر ملاحظات ایدئولوژیک و قومی، نمی‌خواست علیه هم‌کیشان و هم‌تباران خود وارد نبرد شود. همین امر موجب شد تا ارتش پاکستان در هفته‌های اخیر عملیات گسترده‌ای را در امتداد مرز دیورند آغاز کند و حتی برای اولین بار، کابل، پایتخت افغانستان را مورد حمله هوایی قرار دهد که پاسخ متقابل طالبان را در پی داشت. مسأله مرز دیورند و هویت قومی یکی از عمیق‌ترین شکاف‌ها میان دو طرف، مسأله مرز دیورند است. طالبان افغانستان هیچ‌گاه این خط مرزی را به‌عنوان مرز رسمی میان دو کشور نپذیرفته‌ است و در ادبیات رسمی‌شان از آن به‌عنوان «مرز تحمیلی استعمار» یاد می‌کند. در مقابل، اسلام‌آباد بر رسمیت بین‌المللی دیورند تأکید دارد و بارها کوشیده است با ساخت حصار و تأسیسات نظامی، آن را به مرز قطعی تبدیل کند. هربار که پاکستان اقدام به حصارکشی کرده، درگیری‌های مرزی بالا گرفته و روابط دو طرف تیره‌تر شده است. تغییر موازنه در درون طالبان تحلیلگران بر این باورند که در داخل حکومت طالبان نیز شکاف‌هایی میان جناح‌های مختلف در قبال پاکستان وجود دارد. جناح قندهار به رهبری ملا هبت‌الله آخوندزاده گرایش‌های استقلال‌طلبانه‌تری دارد و خواهان فاصله‌گیری از نفوذ استخبارات پاکستان (ISI) است؛ در حالی که برخی چهره‌های نزدیک به شبکه حقانی، هنوز ارتباطاتی با اسلام‌آباد دارند. این تضاد داخلی، سیاست واحدی در برابر پاکستان شکل نداده و باعث تشدید بی‌اعتمادی دوطرف شده است. ناکارآمدی دیپلماسی و تضعیف میانجی‌گری منطقه‌ای تلاش‌های دیپلماتیک ماه‌های گذشته میان دوطرف، به‌ویژه نشست‌های پنهان در کابل، اسلام‌آباد و دوحه، نتیجه‌ای در بر نداشته است. پاکستان با استناد به حملات مکرر در مرزها، دیگر حاضر نیست تنها به مذاکره بسنده کند. حکومت طالبان نیز از موضع قدرت برخورد می‌کند و هرگونه اقدام نظامی را «دفاع از تمامیت ارضی افغانستان» می‌داند. در نتیجه، دیپلماسی جای خود را به توپخانه داده است. از سوی دیگر، کشورهای منطقه از جمله چین، ایران و روسیه که هر یک روابط کاری ـ اقتصادی با حکومت طالبان دارند، تاکنون موضعی میانه اتخاذ کرده‌اند و سعی کرده‌اند در درگیری پاکستان با حکومت طالبان، جانب احتیاط را رعایت کنند، یا در حد تذکرات اخلاقی به طرفین مبنی بر خویشتن‌داری و اجتناب از درگیری بسنده کرده‌اند. این سکوت و احتیاط، دست اسلام‌آباد را برای اقدامات نظامی بازتر کرده است. ابعاد اقتصادی و ژئوپلیتیک درگیری حکومت طالبان و پاکستان تنها نزاعی مرزی نیست، بلکه پیامدهای گسترده‌تری دارد. این جنگ می‌تواند مسیرهای ترانزیتی، پروژه‌های انرژی چون کاسا-۱۰۰۰ و تاپی و تجارت میان آسیای مرکزی و جنوب آسیا را تهدید کند. افزون بر آن، فشارهای اقتصادی و ناامنی در دو سوی مرز، موج تازه‌ای از مهاجرت را دامن می‌زند.

28۰۸:۰۶ بعدازظهر

در سطح ژئوپلیتیک، شکست همکاری حکومت طالبان و پاکستان، به سود رقبای اسلام‌آباد مانند هند تمام می‌شود که می‌تواند از شکاف میان دوطرف برای بازتعریف نقش خود در منطقه استفاده کند. جمع‌بندی در واقع، جنگ گسترده مرزی میان پاکستان و حکومت طالبان نتیجه مستقیم سه عامل است: تضاد منافع امنیتی (TTP)مناقشه تاریخی بر سر مرز دیورند و رقابت بر سر نفوذ و استقلال تصمیم‌گیری در کابل. حکومت طالبان می‌خواهد نشان دهد که دولتی مستقل و غیر وابسته‌ است و پاکستان می‌خواهد ثابت کند که هنوز می‌تواند معادلات افغانستان را کنترل کند. در غیاب گفتگو و اعتماد، هردو طرف در مسیر برخوردی قرار گرفته‌اند که می‌تواند نه‌تنها آینده روابط دوجانبه را تیره کند، بلکه کل معادلات امنیتی منطقه را دچار بی‌ثباتی سازد. اگر سازوکاری برای مهار بحران و بازگشت به دیپلماسی شکل نگیرد، این درگیری ممکن است به یکی از طولانی‌ترین و پرهزینه‌ترین تنش‌های مرزی در تاریخ معاصر جنوب آسیا تبدیل شود

صعود به سوی پرتگاه: یاسر ابوشباب.

رهبر باندهای سارقان در رفح

یاسر ابوشباب، که به عنوان رهبر باندهای سارقان در رفح شناخته می‌شود، به سرعت از صحنه سیاسی فلسطین محو خواهد شد، همان‌گونه که به سرعت ظهور کرد. ابهام، سرنوشت او را در بر گرفته است و گزارش‌ها حاکی از آن است که او در حال آماده‌سازی خود برای بدترین سناریو با اجرایی شدن توافق آتش‌بس در نوار غزه است.

سخنگوی سابق ارتش اسرائیل به‌طور رسمی اعلام کرد که «شبه‌نظامیانی که با ارتش اسرائیل در غزه همکاری کرده‌اند، اجازه ورود به اسرائیل را نخواهند داشت و باید با سرنوشت خود روبرو شوند. ارتش هیچ‌کس را مجبور به مبارزه با جنبش حماس نکرده و آن‌ها باید عواقب تصمیمات خود را تحمل کنند.»

تمسخر و شماتت اسرائیلی‌ها

نهادهای رسمی و رسانه‌های اسرائیلی نیز به تمسخر این وضعیت پرداخته‌اند. وب‌سایت عبری «حدشوت یسرائیل» با طعنه نوشت: «اکنون که جنگ پایان یافته، حماس می‌تواند آزادانه در غزه فعالیت کند. برای یاسر ابوشباب و دیگر گروه‌هایی که با اسرائیل همکاری کرده‌اند، آرزوی موفقیت داریم!»

بر اساس اطلاعات منتشرشده از بندهای توافق آتش‌بس و تبادل اسرا، جنبش مقاومت اسلامی (حماس) فرصتی برای بازسازی قدرت و سازمان‌دهی مجدد خود پس از دو سال عملیات نظامی فشرده اسرائیل خواهد داشت. این به معنای بازگشت نسبی حماس به مدیریت امور غزه است.

سپر انسانی برای حفاظت از سربازان اشغالگر

با توجه به تحولات سریع در غزه و منطقه، گذشته و تاریخچه یاسر ابوشباب دیگر اهمیت چندانی ندارد. او اکنون با سرنوشتی نامعلوم روبروست، پس از آنکه نقش مشابهی با سعد حداد و آنتوان لحد در جنوب لبنان ایفا کرد، طبق تحلیل‌های رسانه‌ای متعدد.

شین‌بت (سازمان امنیت داخلی اسرائیل) معتقد بود که ابوشباب وظیفه حفاظت از سربازان و کاهش تلفات انسانی ارتش اشغالگر را بر عهده داشته است. او که به «پابلو اسکوبار غزه» ملقب شده، به همراه باندهایش به عنوان سپر انسانی و جایگزین سربازان عمل می‌کردند.

این باندها عمدتاً وظیفه سرقت کامیون‌های کمک‌رسانی، اختلال در توزیع آن‌ها، تیراندازی به غیرنظامیان برای ایجاد هرج‌ومرج و تضعیف زندگی مدنی در غزه را بر عهده داشتند. هدف این اقدامات، تخریب سیستماتیک شرایط زندگی غیرنظامیان و تبدیل غزه به منطقه‌ای غیرقابل سکونت بود.

پروژه‌ای طراحی‌شده توسط شین‌بت

یاسر ابوشباب، رهبر به‌اصطلاح «نیروهای مردمی» مورد حمایت اشغالگران در غزه، به روابط خود با تشکیلات خودگردان فلسطین اعتراف کرده و گفته است که آن‌ها در بررسی امنیتی افرادی که وارد مناطق تحت کنترل او در شرق رفح می‌شوند، شریک هستند. با این حال، تشکیلات خودگردان این ادعاها را تأیید نکرده است.

ابوشباب در مصاحبه‌ای با دورون کادوش، گزارشگر نظامی رادیو «گالاتس» اسرائیل، تأیید کرد که این بررسی‌ها از طریق دستگاه اطلاعاتی فلسطین در رام‌الله انجام می‌شود که برای جلوگیری از ورود «عناصر تروریستی» و تضعیف پروژه «آزادسازی غزه از حماس» همکاری می‌کند.

کانال اسرائیلی «i24NEWS» نیز گزارش داد که یک کشور عربی ناشناس بر آموزش این باند نظارت دارد و محمود الهباش، مشاور رئیس تشکیلات خودگردان، محمود عباس، کانال‌های ارتباطی مستقیمی با ابوشباب مدیریت می‌کند. یک منبع سیاسی ارشد در رام‌الله نیز تأیید کرد که «همه چیز با هماهنگی محمود عباس انجام می‌شود.»

شین‌بت پروژه حمایت از باندهای مسلح در غزه را طراحی کرد تا به عنوان نیرویی جایگزین در برابر گروه‌های مقاومت عمل کنند. این طرح با تأیید بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، یسرائیل کاتس، وزیر جنگ، و ایال زامیر، رئیس ستاد کل ارتش، اجرا شد.

نقش کارکردی

تسلیح این گروه‌ها به‌طور مخفیانه توسط شین‌بت انجام شد و شامل انتقال صدها اسلحه سبک مانند تپانچه و کلاشنیکف بود که عمدتاً از غزه توسط ارتش اسرائیل مصادره شده بودند.

مقامات اسرائیلی اذعان دارند که این باندها در قاچاق مواد مخدر، اخاذی و سرقت کامیون‌های کمک‌رسانی فعالیت دارند و هیچ ارتباطی با مبارزه ملی فلسطین ندارند. آن‌ها فاقد هرگونه صلاحیت برای اداره شهر رفح پس از جنگ هستند.

رسانه‌های اسرائیلی این گروه‌ها را صرفاً ابزاری در خدمت اشغالگران توصیف می‌کنند که پس از پایان جنگ، ارتش اسرائیل حتی یک سرباز را برای حفاظت از آن‌ها قربانی نخواهد کرد، مشابه آنچه با ارتش جنوب لبنان رخ داد.

تسلیحات از ارتش اسرائیل

علاوه بر گروه ابوشباب، مقامات اشغالگر وجود حداقل سه گروه دیگر را تأیید کرده‌اند که با سلاح و بودجه تأمین شده و برای «پر کردن خلأ امنیتی و سیاسی» و تعقیب نیروهای مسلح وابسته به حماس و جهاد اسلامی هدایت می‌شوند، اما به‌گونه‌ای که اثری از دخالت مستقیم ارتش اسرائیل باقی نماند.

این شبه‌نظامیان سلاح‌های رسمی اسرائیلی دریافت نمی‌کنند، بلکه از تسلیحاتی استفاده می‌کنند که ارتش از مخازن گروه‌های مقاومت در غزه یا از حزب‌الله در جنوب لبنان ضبط کرده است تا به نظر برسد این سلاح‌ها «غنایم جنگی» هستند.

اعضای این گروه‌ها حقوق ماهانه و مجوز حمل سلاح از ارتش اسرائیل دریافت می‌کنند و به نوعی مزدوران محلی هستند که تحت پوشش فلسطینی در خدمت اهداف اشغالگران فعالیت می‌کنند.

طبق گزارش‌های اسرائیلی، وظایف این گروه‌ها شامل جمع‌آوری اطلاعات، نظارت بر مناطق خالی از نیروهای حماس و جهاد اسلامی، و حفظ امنیت در مناطق پرجمعیت غیرنظامیان آواره در جنوب غزه است.

این گروه‌ها به‌طور علنی در حضور نیروهای اسرائیلی در غزه آموزش می‌بینند و در نزدیکی یگان‌های نظامی با گروه‌های کوچک ۵ تا ۱۰ نفره آزادانه حرکت می‌کنند. ارتش اسرائیل اخیراً مکان‌های استقرار این شبه‌نظامیان را در سیستم فرماندهی و کنترل خود ثبت کرده، مشابه آنچه برای نیروهای خود انجام می‌دهد.

باند الأسطل در قیزان النجار

اخیراً حسام الأسطل، عضو سابق نیروهای امنیتی تشکیلات خودگردان، گروه مسلحی را در منطقه قیزان النجار، جنوب شرق خان‌یونس، که کاملاً تخلیه شده، تشکیل داده است.

الأسطل از ساکنان دعوت کرد تا به مناطق تحت کنترل او نقل مکان کنند و وعده تأمین غذا، آب و سرپناه داد. او به روزنامه «تایمز آو اسرائیل» گفت که گروهش پذیرای هر کسی است که با حماس دشمنی دارد و منابع کافی برای همه دارد. او قصد دارد حدود ۴۰۰ فلسطینی را پس از بررسی امنیتی هویت آن‌ها بپذیرد.

الأسطل ادعا کرد که مسئول این منطقه است، همان‌طور که یاسر ابوشباب مسئول شرق رفح و بخش‌هایی از شرق خان‌یونس است. او تأیید کرد که با ابوشباب در ارتباط است، اما به‌صورت مستقل عمل می‌کند.

او همچنین از هماهنگی با اشغالگران سخن گفت و ادعا کرد که به‌زودی برای تأمین برق و آب به اسرائیل وابسته خواهد شد. او مدعی دریافت حمایت از ایالات متحده، اروپا و کشورهای عربی ناشناس شد.

الأسطل پیش‌تر توسط دستگاه‌های امنیتی حماس به اتهام همکاری با اشغالگران بازداشت شده بود. او به‌طور غیرمستقیم از طریق یکی از برادرانش که در دستگاه امنیتی حماس فعالیت داشت، به غزه بازگردانده شد و به اتهام مشارکت در ترور فادی البطش، مهندس فلسطینی، در مالزی در سال ۲۰۱۸ محاکمه شد.

در سال ۲۰۲۲، دادگاه نظامی دائم در غزه حکم اعدام او را به اتهام قتل البطش صادر کرد. پس از آغاز جنگ، الأسطل از زندان فرار کرد و پس از ناکامی در فرار به اسرائیل، به گروه یاسر ابوشباب پیوست و سپس گروه خود را با همکاری دیگر متهمان به همکاری با اسرائیل تشکیل داد.

اشغالگران از شبه‌نظامیان ابوشباب دست می‌کشند

روزنامه عبری «اسرائیل امروز» گزارش داد که اختلاف شدیدی بین ارتش اسرائیل و شین‌بت بر سر سرنوشت شبه‌نظامیانی که در طول جنگ غزه تشکیل شده‌اند، وجود دارد. شین‌بت پیشنهاد انتقال این افراد به اردوگاه‌های بسته در منطقه غلاف غزه برای «حفاظت و کنترل امنیتی» را مطرح کرد، اما ارتش این پیشنهاد را به شدت رد کرد و استدلال کرد که «خطر این افراد برای شهرک‌نشینان اسرائیلی بیش از هر تعهدی برای حفاظت از آن‌هاست.»

استخبارات نظامی اسرائیل (آمان) نیز گزارش داد که برخی از این شبه‌نظامیان پس از دریافت وعده عفو از حماس فرار کرده‌اند.

با نزدیک شدن به پایان جنگ، به نظر می‌رسد اشغالگران به‌طور غیررسمی از این ابزارهای محلی دست کشیده‌اند. این الگو نشان‌دهنده سیاست قدیمی اسرائیل در بهره‌برداری موقت از عوامل محلی و سپس کنار گذاشتن آن‌ها به‌عنوان ضایعات جنگ است.

منبع: الجزیره

پیرامون توافق حماس با اسرائیل

 چه اتفاقی افتاده؟ چه خواهد شد؟

آنچه توافق شده است:

آزادی ۲۰ اسیر زنده اسرائیلی در مقابل ۲ هزار اسیر فلسطینی، از جمله ۲۵۰ حبس ابد تا دوشنبه

تضمین توقف جنگ از سوی میانجی ها و آمریکا

آغاز ورود کالاها از ۵ گذرگاه(روزانه ۴۰۰ کامیون) و مدیریت آن هم‌ با انروا و حماس(کنار رفتن شرکت کثیف امریکایی که بواسطه شیوه پخش دلیل اصلی گرسنگی بود)

و از همه مهم تر تخلیه ارتش اسراییل از تمام مناطق جمعیتی غزه جز محور فیلادلفیا و رفح که برخلاف ادعای دو شب پیش نتانیاهو است که گفته بود تبادل با حضور در غزه رخ خواهد داد

اما آنچه مشخص است تعویق گفتگوها حول آینده غزه، دولت، سلاح و‌... به تداوم گفتگوها برای مرحله دوم آتش بس است. شبیه چیزی که در مرحله قبل رخ داد و پس از ۴۲ روز آتش بس دوباره اسرائیل به مرحله نظامی برگشت

خب آیا آتش بس اقدام غلطی است؟

بنظرم خیر. یک پیش فرض وجود دارد و آن اینکه پس از آزادی اسرا، اسرائیل درهای جهنم را باز خواهد کرد.

من فکر میکنم اسیران دیگر تاثیر چندانی نه در معادلات داشتند و نه بود و نبودشان تاثیری در شیوه جنگی اسرائیل خواهد داشت.

درهای جهنم که هر هفته اعلام می‌شد باز شده است. یعنی بفرض بازگشت به جنگ پس از آزادی اسرای اسرائیلی، تغییر خاصی در روند نظامی اسرائیل نسبت به قبل شاهد نخواهیم بود. چون چیزی و روشی برای اجرا نمانده است و باید به همان تلاش برای رسیدن به شهر غزه از طریق حمله زمینی و تداوم کشتار برگردد. سؤال اینجاست که این روش آیا به نابودی حماس منجر خواهد شد؟ آیا اسرائیل برایش منطقی است همان مسیر را دوباره امتحان کند؟

و اما سؤال بعدی در مورد آینده غزه یا به تعبیری مرحله دوم آتش بس: بارها از همان ابتدای ۷ اکتبر در این کانال گفته شد که چرا واگذاری دولت داری در نوارغزه به یک طرف فلسطینی حالت ایده آل حماس و وضعیت عدم مطلوب اسرائیلی هاست و نتانیاهو روزی نبوده که تکرار نکند فردای جنگ غزه دست هیچ فلسطینی اعم از خودگردان نباید باشد مگرنه انگار هیچ کاری نکرده ایم. لذا برای همین ترامپ سعی دارد با یک شورای صلح که بر دولت ملی فلسطینی نظارت کند، وسط خواست اسرائیلی و فلسطینی ها را طراحی کند و البته مقدمه خلع سلاح شود .

اما در مورد سلاح مقاومت:

تا زمانی که در هر خانواده غزاوی، یک حماسی وجود دارد خلع سلاح معنا نخواهد داشت ولو حماس روی کاغذ بپذیرد که خلع سلاح بشود. دغدغه اصلی حماس ممکن کردن زندگی، بازسازی و بهبود معیشت و کیفیت زندگی در غزه است. چیزی که اگر موفق نشود مشروعیت آن به مرور ممکن است کاسته شود. لذا برای همین حماس به دنبال آتش بس، ایجاد دولت ملی برای بازسازی و حتی ممکن بودن خروج ۲۰۰ تا ۴۰۰ هزار فلسطینی از مجروحان، خانواده ها و آسیب دیدگان در دو سال بزرگترین نسل کشی قرن است و با این مسئله هم نه مشکلی دارد و نه احساس تهدید

و جمع بندی:

هنوز برای خوشحالی یا پیروزی و شکست نامیدن زود است. اما قطعا یک گام به جلوست. به قول یک تحلیلگر اسرائیلی نتانیاهو در هفته های اخیر بارها گفته بود عملیات شهر غزه را آغاز نکرده تا با صلح از آن خارج شود. اگر برای مراحل بعد توافق نشود چه میشود؟ اگر این‌بار آتش بسی که با تضمین ترامپ (چیزی که حماسی ها تنها تضمین ممکن مینامند که بنظرم درست هم هست) شروع شده هم پایان باید و شکست بخورد می‌توان پیش بینی کرد شبیه شرایط یک سال اخیر لبنان در غزه تکرار شود. یعنی وضعیت آتش بسی که کالا وارد میشود، بازسازی در جریان است اما حملات نقطه زنی و فشار بر حماس از سوی کشورهای عربی ادامه دار شود. اما غزه یک تفاوت جدی با لبنان دارد و آن اینکه حماس بازیگر اصلی و تنها تصمیم گیر است، وضعیت نقطه زنی ها و حملات یک طرفه مانند لبنان نخواهد بود. یعنی صلح و آرامش کامل برای اسرائیلی ها هم نخواهد بود ضمنا نباید فراموش کرد اسرائیل و نتانیاهو پرونده های زیادی از انتخابات در تابستان آینده، لبنان، یمن و البته ایران را هم پیش رو دارند

و در یک جمله:

تصمیم الان حماس تلاش برای خارج کردن جنگ از دایره اجتماعی و مردمی به بازگشت به میدان امنیتی نظامی است. چون تنها اهرم و واقعی ترین اهرم دشمن برای خلع سلاح مقاومت، فروپاشی اجتماعی است محسن فائضی

میکانیسم ماشه 5

رویترز: مکانیسم ماشه فعال شد.

لحظاتی پیش خبرگزاری رویترز به نقل از بیانیه تروئیکا اعلام کرد روند اجرای مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران از سوی سه کشور اروپایی (انگلیس، فرانسه و آلمان) فعال شد.

در بیانیه تروئیکا آمده است: از ایران می‌خواهیم پس از فعال‌ سازی تحریم‌ها از هرگونه اقدام تنش‌زا خودداری کند.

این اقدام برخلاف یا در تعارض با قطعنامه ۲۲۳۱ است که نمی‌تواند تعهدات حقوقی برای کشورهای عضو سازمان ملل متحد ایجاد کند.

بند عملیاتی ۱۱ قطعنامه ۲۲۳۱ تصریح می‌کند که شورای امنیت باید «دیدگاه‌های کشورهای ذی‌ربط را مدنظر قرار دهد» اما علی‌رغم مواضع روشن سایر اعضای برجام، مشخصاً ایران، چین و فدراسیون روسیه، رئیس شورا، پیش‌نویس قطعنامه‌ را به رأی گذاشت و همان‌طور که در نامه مشترک وزرای امور خارجه چین، ایران و روسیه مورخ ۲۸ اوت ۲۰۲۵ تأکید شد، شورای امنیت نمی‌تواند بر مبنای ابلاغیه معیوب سه کشور اروپایی اقدام کند.

با وجود عمل کامل ایران به تعهدات خود ذیل برجام، سه کشور اروپایی با نقض تعهدات خود و قطعنامه ۲۲۳۱، هرگونه صلاحیتی برای استناد به «نقض اساسی» را از دست داده‌اند.

پیش‌نویس قطعنامه ارائه‌شده از سوی رئیس شورا در تاریخ ۱۹ سپتامبر جهت رأی‌گیری، الزامات قطعنامه ۲۲۳۱ را برآورده نکرده و لذا نمی‌تواند تحریم‌هایی که پیش‌تر خاتمه یافته‌اند را احیا کند.زر

میکانیسم ماشه 4

سرانجام رای گیری درباره مکانیسم ماشه یا همان اسنپ بک انجام شد و دقایقی قبل امریکا و اروپا به فعال شدن آن رای دادند

پیش‌نویس قطعنامه لغو تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران رأی نیاورد

در رأی‌گیری انجام‌شده، چهار کشور به قطعنامه رأی موافق دادند، در حالی که ۹ کشور رأی مخالف و ۲ کشور رأی ممتنع دادند. این پیش‌نویس توسط کره جنوبی، رئیس دوره‌ای شورای امنیت در ماه سپتامبر، ارائه شده بود و بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ تلاش داشت تا روند تعلیق تحریم‌ها را ادامه دهد.

شورای امنیت سازمان ملل رای به عدم تمدید معافیت‌های ایران از تحریم‌های بین‌المللی داد.

به گزارش ایسنا، شورای امنیت سازمان ملل متحد روز جمعه نتوانست پیش‌نویس قطعنامه‌ای را که هدف آن تمدید لغو تحریم‌ها علیه ایران در چارچوب توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ بود، تصویب کند. این اقدام، راه را برای بازگشت تحریم‌های سازمان ملل تا پایان ماه جاری میلادی هموار کرده است.رز

در رأی‌گیری انجام‌شده، چهار کشور به قطعنامه رأی موافق دادند، در حالی که ۹ کشور رأی مخالف و ۲ کشور رأی ممتنع دادند. این پیش‌نویس توسط کره جنوبی، رئیس دوره‌ای شورای امنیت در ماه سپتامبر، ارائه شده بود و بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ تلاش داشت تا روند تعلیق تحریم‌ها را ادامه دهد.

 در همین حال، سه کشور اروپایی شامل فرانسه، آلمان و بریتانیا در تاریخ ۲۸ اوت، شورای امنیت را از آغاز روند «مکانیسم ماشه» برای بازگرداندن تحریم‌ها علیه ایران مطلع کردند. این اقدام، یک دوره ۳۰ روزه برای دستیابی به راه‌حل دیپلماتیک را فعال کرده که اکنون رو به پایان است.

در صورت عدم توافق دیپلماتیک تا پایان این دوره، تحریم‌های سازمان ملل متحد به‌طور خودکار و بدون نیاز به رأی‌گیری مجدد بازخواهد گشت.

‌ایران اقدام غیرقانونی ۳ کشور اروپایی را محکوم کرد در بخشی از بیانیه وزارت خارجه آمده: بازگرداندن قطعنامه‌های لغوشده، خلاف حقوق بین‌الملل و تضعیف‌کننده روندهای دیپلماتیک است. مسئولیت پیامدها برعهدۀ آمریکا و ۳ کشور اروپایی خواهد بود. این اقدام بدون اجماع و علی‌رغم مخالفت جدی برخی اعضای شورا انجام شده و اعتبار شورای امنیت را تضعیف می‌کند. برنامۀ هسته‌ای ایران صلح‌آمیز است و تهران حق پاسخ متناسب به اقدامات غیرقانونی را برای خود محفوظ می‌دارد. از کشورهای مسئول می‌خواهیم با این اقدام همراهی نکنند و آن را مردود بدانند. ایران تأکید دارد مسیر دیپلماسی باز است اما اروپا به.جای استقلال، دنباله‌روی سیاست‌های آمریکا شده است.

آمریکا+ بگرام+ طالبان

سی‌ان‌ان به نقل از منابع آگاه نوشت که گفتگوها درباره بازگرداندن بگرام به کنترل آمریکا دست‌کم از ماه مارس آغاز شده است.

برخی مقام‌های پیشین و فعلی آمریکا به سی‌ان‌ان گفته‌اند که دونالد ترامپ از چندماه پیش «پنهانی از مقام‌های امنیت ملی خواسته است برای بازپس‌گیری پایگاه هوایی بگرام در افغانستان از طالبان راهی بیابند.»

پایگاه بگرام که در شمال کابل قرار دارد، پس از فروپاشی دولت پیشین افغانستان و خروج نیروهای آمریکایی از این کشور در سال ۲۰۲۱، به کنترل طالبان درآمد.

ترامپ روز پنجشنبه ۱۸ سپتامبر، در کنفرانس خبری مشترک با نخست‌وزیر بریتانیا، برای نخستین‌ بار به‌طور علنی به تلاش‌های در جریان برای بازپس‌گیری بگرام اشاره کرد و گفت: «ما این پایگاه را مفت و مجانی به طالبان دادیم. حالا داریم تلاش می‌کنیم آن را پس بگیریم.»

سی‌ان‌ان به نقل از منابع آگاه نوشت که گفتگوها درباره بازگرداندن بگرام به کنترل آمریکا دست‌کم از ماه مارس آغاز شده است. گفته این منابع، ترامپ و مقام‌های ارشد امنیت ملی او معتقدند پس گرفتن کنترل این پایگاه به دلایل متعددی از جمله برای نظارت بر چین که مرزش کمتر از ۸۰۰ کیلومتر تا پایگاه فاصله دارد، دسترسی به عناصر معدنی کمیاب افغانستان، ایجاد یک مرکز ضدتروریسم برای هدف قرار دادن داعش و احتمالا بازگشایی یک مرکز دیپلماتیک، ضروری است.

دولت جو بایدن ژوییه ۲۰۲۱، یک ماه پیش از سقوط دولت جمهوری و خروج فاجعه‌بار نیروهای آمریکایی از افغانستان، شب‌هنگام با خاموش کردن چراغ‌های پایگاه بگرام از آنجا خارج شد و بخشی از تجهیزات نظامی را جا گذاشت که اوت همان سال به دست طالبان افتادند.

سی‌ان‌ان خاطرنشان می‌کند که بازپس‌گیری پایگاه بگرام مستلزم حضور دوباره نیروهای نظامی آمریکا در افغانستان است، در حالی‌ که طبق توافقنامه دوحه که فوریه ۲۰۲۰ میان طالبان و دولت ترامپ امضا شد، آمریکا نباید در افغانستان حضور نظامی داشته باشد.

هنوز روشن نیست واشینگتن چگونه با طالبان برای پس گرفتن این پایگاه وارد مذاکره شده است، اما در ماه‌های اخیر دو هیئت به رهبری آدم بوئلر، فرستاده ویژه ترامپ در امور زندانیان و با حضور زلمی خلیلزاد، فرستاده پیشین آمریکا در امور صلح افغانستان، به کابل سفر کردند. این هیئت‌ها با وزیر خارجه و چند مقام دیگر طالبان گفتگو کردند که در نتیجه آن دست‌کم یک شهروند آمریکایی از زندان طالبان آزاد شد.cv

میکانیسم ماشه 3

عراقچی: در صورت هرگونه اقدام خصمانه علیه ایران از جمله بازگرداندن قطعنامه‌های لغو‌شده شورای امنیت سازمان ملل متحد، ایران گام‌های عملی را پایان یافته تلقی خواهد کرد ️چارچوب موجود موافقت‌نامه پادمان‌های معاهده NPT میان ایران و آژانس ـ که برای شرایط عادی طراحی شده است ـ در عمل پاسخگوی وضعیت بی‌سابقه‌ای که بر اثر اقدامات غیرقانونی ایالات متحده و اسرائیل ایجاد شده نیست. هیچ سابقه‌ای از همکاری میان آژانس و یک دولت عضو در شرایطی که تأسیسات تحت پادمان آن به طور عمدی مورد حمله و آسیب قرار گرفته باشد وجود ندارد. بر همین اساس، ایران و آژانس وارد سلسله مذاکرات فشرده‌ای با هدف ایجاد یک سازوکار جدید  برای اجرای تعهدات پادمانی ایران و تضمین تداوم همکاری شدند. این مذاکرات بر پایه درک مشترک صورت گرفت که فعالیت‌های پادمانی باید حفظ شود، در حالی که نگرانی‌های امنیتی مشروع ایران نیز مورد توجه قرار گیرد. امروز، من و مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی دور نهایی مذاکرات را برای نهایی‌سازی تفاهم در خصوص نحوه اجرای تعهدات پادمانی ایران در پرتو تحولات ناشی از اقدامات غیرقانونی علیه تأسیسات هسته‌ای ایران برگزار کردیم و موفق شدیم آن را نهایی کنیم. گام‌های عملی توافق‌شده برای اجرای پادمان‌ها به طور کامل با قانون مجلس شورای اسلامی ایران منطبق است؛ به نگرانی‌های ایران می پردازد و چارچوبی برای استمرار همکاری فراهم می‌سازد. آنچه ما انجام داده‌ایم، در عین حال که حقوق مسلم ما را تضمین می‌کند، همکاری با آژانس را ذیل یک چارچوب توافق‌شده حفظ می‌نماید. این توافق یک سازوکار عملی برای همکاری برقرار می‌کند که هم شرایط استثنائی امنیتی ایران و هم الزامات فنی آژانس را بازتاب می‌دهد. پیام روشن است: ایران هرگز در خصوص حاکمیت، حقوق یا امنیت خود سازش نخواهد کرد. در عین حال، ایران با دستیابی به توافق با آژانس برای امکان‌بخشی به تداوم همکاری، علیرغم اقدامات غیرقانونی، خویشتنداری و مسئولیت‌پذیری خود را به نمایش می‌گذارد. ما از آژانس و جامعه بین‌المللی انتظار داریم که به حقوق بین‌الملل پایبند بوده و این حملات را محکوم کنند. همکاری مسیر یک‌طرفه نیست. در برابر تعهدات ایران، آژانس نیز مسئولیت‌های مشخصی دارد و ما انتظار داریم به طور کامل به آنها پایبند باشد و بی‌طرفی، استقلال و حرفه‌ای‌گری خود را حفظ کند. تأکید می‌کنم که در صورت هرگونه اقدام خصمانه علیه ایران از جمله بازگرداندن قطعنامه‌های لغو‌شده شورای امنیت سازمان ملل متحد، ایران این گام‌های عملی را پایان یافته تلقی خواهد کرد.