علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ما سوا فکندی همه سایه همارا
دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من بخدا قسم خدا را
بخدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
چو علی گرفته باشد سرچشمه بقا را
مگر ای سَحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ
به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را
برو ای گدای مسکین درخانه علی زن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من
در چهارچوب طرح در حال انجام ما برای شناسایی مهمترین نقاط و ایستگاههای تاریخی امت سرافرازمان، لازم بود از شخصیت و عصری صحبت کنیم که پژوهشگران از مطالعه آن غافل ماندهاند و خوانندگانی از فرزندان امت، از سیره او غفلت ورزیدهاند. و این سیره و عصر پنجمین خلیفه راشدین حسن بن علی بن رضیاللهعنه است.
زنده تر از حسین کیست و پویاتر و کاراتر از عاشورا کدام است؟ هرچند امروزه ملیونها انسان آزاده و مسلمان از بیش از ۶۰ کشور جهان اربعین حسینی را تجلیل می کنند و از روح بلند و آرمانی معمار کربلا برای جامعه و حیاتشان الهام و استمداد می گیرند و باتکیه بر راه و روش آزاد مردی او در مقابل ظلم و اشغالگری و استعمار سینه سپر می کنند بگونهای که عاشورا و اربعین سیاسی ترین مکتب ایستادگی لقب می گیرد. به همین موازات کارایی مکتب عاشورا، ستم پیشه گان نیز بیکار ننشسته و هر روز نا امیدانه در تلاش اند تا بوسیله رسانه ها و پادوهاشون به چهره عاشورا چنگ بندازند در تازه ترین مورد تجلیل از اربعین و عاشورا را مرده پرستی می خوانند غافل از اینکه حسین بن علی زنده ترین و عاشورایش کارا ترین مکتب مقاومت است. اینان سخن خداوند متعال در مورد شهدا و خودشان را فراموش کرده اند که
تقریباً همه فرقههای اسلامی به مهدی موعود اعتقاد دارند اما با این تفاوت که دیدگاهها درباره نَسَب و حیات امام فرق میکند. مثلاً شیعیان امامیه یا دوازده امامی معتقدند که امام مهدی فرزند امام حسن عسکری(ع) است و نَسَب آن حضرت به امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) میرسد. طبق این اعتقاد، مهدی موعود، همان امام دوازدهم است که اکنون حیات دارد. در یادداشت حاضر، اعتقاد سه تن از شاعران به مهدی موعود، مورد واکاوی قرار گرفته است تا مشخص شود که آنان به کدام مهدی باور داشتهاند.
از خوشحال خان ختک شروع میکنیم. وی که چهار قرن پیش در شمال هند یا پاکستان فعلی زندگی میکرد، از شاعران درجه اول زبان پشتو است. اگر ما در خصوص هر سند زبان پشتو در قرنهای گذشته تردید داشته باشیم، درباره اشعار خوشحالخان ختک که اکنون دیوان قطوری از او به یادگار مانده است، شک و تردیدی نداریم.
یکی از نکات برجسته در زندگی خوشحالخان ختک، اعتقاد به مهدی موعود
شامــیان خنده به زخم جــگر ما نزنید
ساز با نالـــــۀ ذرّیـــۀ زهــــــرا نزنـید
ســر مـــردان خدا را به سـر نیزه زدید
مــــرد باشید دگـر سنگ به زنها نزنید
به زنان بر ســــر بازار اگـر سنگ زدید
دخــــــتران را به کـــنار ســر بابا نزنید
علـــی و فاطمه در جمع شما اِستادند
پیش چشـم علـی و فاطمه ما را نزنید
به اســیری که بود در غل و زنجیـر زدید
به یتیمی که دویده است به صحرا نزنید
رقــص شادی جلو محمــل زینب نکنید
حضرت خدیجه (ع) بهترین همسر پیامبر اکرم (ص) و مادر حضرت زهرا(س) است که خدمت زیادی به اسلام نمود. خدیجه(ع) قبل از بعثت با حضرت محمد (ص) ازدواج کرد و اولین زنی است که به وی ایمان آورد. پیامبر (ص) از خدیجه (ع) دو پسر به نامهای قاسم و عبدالله و چهار دختر به نامهای زینب، رقیه، ام کلثوم و فاطمه (ع) داشت. خدیجه (ع) در دهم ماه رمضان، سه سال قبل از هجرت، در ۶۵ سالگی در مکه درگذشت.
پیامبر(ص) برای خدیجه احترام زیادی قائل بود و او را یکی ازچهار زن برگزیده جهان می دانست. (البدایة والنهایة، ج۲، ص۱۲۹)
پیامبر (ص) در باره فضلیت حضرت خدیجه (ع) فرمود: "خداوند هیچگاه برایم همسری بهتر از او جایگزین نکرد، او مرا تصدیق نمود هنگامی که هیچکس مرا تصدیق نکرد، یاریام کرد در زمانی که هیچکس مرا یاری نکرد، از مالش در اختیارم قرار داد، زمانی که همه، مالشان
هر یک از انسان های وارسته و با عظمت معمولاً خود را وامدار شخص یا اشخاص با عظمت دیگر دانسته اند. مولوی نیز به عنوان یکی از شخصیت های بزرگ اسلامی، در کتاب مثنوی، علاقه شدید خود را نسبت به چند نفر نشان داده است. از میان این شخصیت ها، او به دو نفر نه تنها علاقه، بلکه عشق نشان داده است که عبارتند از: حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و حضرت علی علیه السلام .
از دیدگاه مولوی، تنها کسی که صلاحیت مولویت برای تمام مسلمانان و بلکه تمام انسان ها را دارد امام علی علیه السلام است؛ زیرا ایشان به
امروز، حق مظلوم را میخورند، فردا، در عزایِ حسین سینه میزنند و برای مظلومیتش گریه می کنند! امروز، بانیِ فساد و فقر و فلاکت میشوند، فردا بانیِ سفرههای محرم! امروز دل میشکنند، و تا سرحدِ جنون، بیانصافی میکنند، فردا با چه آب و تابی از حسین و انصاف و آزادگیاش میگویند و چشم و دلهایِ خسته و بیقرار را میگریانند. محرم که تمام شد؛ روز از نو، و بی انصافیهایشان از نو... قرار بود این حادثه، در یادها بماند تا مبادا ظلم و ستم، تکرار شود. قرار نبود این واقعه و روایتش، سفرهی پر رونقی باشد برایِ اهالیِ ریا و تزویر! قرار نبود، کارِ دنیایمان به اینجا بکشد! عدهای بگریند و عدهای بگریانند، عدهای بزنند و عدهای تماشا کنند، عدهای ببرند و عدهای بخورند، و لابلایِ این تکرارها، اوضاعمان هر ثانیه وخیمتر شود! ما راه را اشتباه رفتهایم، اگر به جایِ عزاداری، پیروی میکردیم؛
او یک مسیحی بود و مسیحی نیز باقی ماند اما یک عمر مثل پروانه دور شمع وجود امام علی علیهالسلام گشت و سرانجام «علیگویان»، دنیا را ترک کرد. «جرج جرداق» مسیحی را میگویم که مشتعل عشق علی شد. همان نویسنده و اندیشمند لبنانی که در جوانی به دام جاذبه علی گرفتار گردید و تا آخر عمر نتوانست از آن فرار کند. وی اگرچه یک مسیحی شمرده میشد اما به قول خودش: "عاشق مرام و انسانیت علی(ع) بود." جرداق، همان کسی است که بارها آرزو کرد: "ای کاش روزگار به ما یک امام علی(ع) دیگر میداد." اما او به زودی متوجه شد که گیتی دیگر هرگز شخصیتی مثل علی علیهالسلام را به جامعه انسانیت تحویل نخواهد داد. بنابراین، تصمیم گرفت که همان علی ۱۴ قرن پیش را برای بشریت معرفی کند. او درباره امام نوشت و نوشت که آثارش را تا