6 جنگ بزرگ اعراب و اسرائیل

 اعراب، از زمان شکل گیری رژیم صهیونیستی تاکنون پنج جنگ عمده با این رژیم داشته اند و تهاجم سال 2006 به لبنان، ششمین جنگ اعراب و اسرائیل محسوب می شود، البته در این جنگ، تنها حزب الله در برابر اسرائیل قرار داشت و عمده کشورهای عربی به جز سوریه، اقدام حزب الله در دفاع از لبنان را نکوهش و از آن به ماجراجویی» حزب الله علیه منافع اعراب در منطقه یاد کردند. اعراب پیش از درگیری سال 2006، پنج جنگ عمده با اسرائیل در سال های 1948، 1956، 1967، ۱۹۷۳ و ۱۹۸۲ داشتند که برای تبیین اهمیت پیروزی حزب الله در تهاجم اخیر رژیم صهیونیستی هر یک از آنها به اختصار توضیح داده می شود.

- جنگ1948

سال 1948، سال شکل گیری نطفه غیر مشروع رژیم صهیونیستی در منطقه خاورمیانه بود. در این سال، سازمان ملل متحد، اسرائیل را به رسمیت شناخت و این رژیم موجودیت خود را به عنوان یک کشور جدید به جهان اعلام کرد ولی کشورهای عربی رای سازمان ملل را نپذیرفته و در صدد جنگ با اسرائیل بر آمدند که در نهایت به اولین شکست سنگین برای دولت های عربی در مقابل اسرائیل منجر شد.

این جنگ به دلیل عدم انسجام نیروهای عرب و برخورداری رژیم صهیونیستی از حمایت کشورهای غربی، بویژه آمریکا به شکست اعراب انجامید و رژیم صهیونیستی موفق شد ضمن تصرف حدود ۸۰ درصد از مناطق عرب نشین فلسطین، با اتخاذ سیاست اخراج اعراب، برای نخستین بار در مناطق تحت سلطه خویش اکثریتی یهودی را به وجود آورد. هفتصد هزار نفر از اعراب فلسطینی در جریان جنگ 1948 به کرانه باختری رود اردن و نوار غزه که در تصرف اردن و مصر قرار داشت، اخراج و آواره شدند.

-- جنگ 1965

اعلام ملی شدن کانال سوئز توسط مصر، باعث بروز جنگ دوم مصر با انگلیس، فرانسه و اسرائیل در سال 1965 شد. اما این جنگ توسط آمریکا و شوروی محکوم شد و در نتیجه انگلیس و فرانسه از منطقه کانال سوئز خارج و اسرائیل نیز مجبور به تخلیه صحرای سینا و نوار غزه گردید.

جنگ 1965به خوبی این حقیقت تلخ را آشکار کرد که بدون حمایت آمریکا، رژیم صهیونیستی از توانایی کافی برای حمله به اعراب و کشتار آنان برخوردار نیست.

- جنگ 1967

در سال 1967 بار دیگر توسعه طلبی رژیم صهیونیستی، منطقه را در آستانه جنگ دیگری قرار داد. اسرائیل در ماه مه سال ١٩٦٧ نیروهـای خـود را به مرز سوریه فرستاد که این کار با اقدام مشابه مصر همراه شد و سرانجام در چهارم ژوئن، کابینه رژیم صهیونیستی دستور حمله به مصر را تصویب کرد و در سحرگاه پنجم ژوئن، جنگ آغاز شد. به دنبال این حمله، سوریه و اردن نیز وارد جنگ شدند و پنج روز بعد، جنگ ژوئن 1967 که به جنگ شش روزه معروف گردید، با پیروزی اسرائیل و تصرف کرانه باختری رود اردن و بلندیهای جولان پایان یافت." عـدم پایداری اعراب، نداشتن امکانات لجستیکی و غلبـه روحیـه سیاست بازی بر شهادت طلبی، سبب شد تا جنگ شش روزه به یکی از بدترین شکست های اعراب در برابر اسرائیل تبـدیـل شـود. تسلط اسرائیل بـر سرزمینهای کشورهای عربی از این پس، این امکان را به این رژیم داد تا با طرح درخواست معاوضه زمین در برابر صلح، امکـان مذاکره درباره ماهیت تجاوز پیشه و تحمیلی خود در منطقه را فراهم نماید.

- جنگ ۱۹۷۳

 علی رغم گرایش انورسادات، رئیس جمهور وقـت مـصر، به غرب و روحیه سازشکارانه وی، آمریکا و دیگر قدرتهای غربی، به هیچ وجه تمایلی به فشار به اسرائیل در جهت کاهش خوی تجاوزگری و تخلیه سرزمین های عربی را نداشتند. این وضع باعث شد تا انور سادات با ناامیدی از مساعدت غرب و با اتکا بر رقابت دو ابرقدرت آن زمان یعنی شوروی و آمریکا، این بار جنگی را آغاز نماید که همچون جنگهای گذشته نه بر پایه اصول مقدس جهاد، که بر پایه سیاست بازی پشت پرده و عدم تحمل نتایج جنگ در درازمدت استوار بود.

در واقع علی رغم توان کشورهای عرب در ایجاد جنگ فرسایشی در منطقه که می توانست رژیم صهیونیستی را به دلیل کمی جمعیت و عدم دست رسی به راه های مطمئن دست یابی به کمک خارجی از سوی غرب به زانو درآورد کشورهای عربی سعی در کسب امتیاز در کوتاه ترین زمان ممکن داشتند. سادات در ششم اکتبر ۱۹۷۳ به همراه سوریه، حمله غافلگیرانه ای را علیه اسرائیل آغاز کرد که اگر چه در ابتدا موفقیت آمیز بود، اما با شکست اعراب خاتمه یافت. جنگ ۱۹۷۳ را می توان آخرین جنگ بزرگ اعراب به اسرائیل نام نهاد چرا که پس از آن اگرچه در دهه هشتاد، اسرائیل، لبنان را اشغال کرد، اما این تجاوز به جنگی فراگیر در منطقه منجر نشد. این جنگ بار دیگر ضعف و ناتوانی اعراب را در برابر اسرائیل نمایان ساخت.

تهاجم های رژیم صهیونیستی به لبنان

تهاجم ۱۹۸۲ اولین تهاجم رسمی اسرائیل به لبنان نبود؛ بلکه قبل از این تاریخ نیز این رژیم، تهاجم های گسترده ای را علیه لبنان انجام داده است. تهاجم رژیم صهیونیستی به لبنان دارای قدمت تاریخی زیادی است. بین سال های 1968 تا 2006 ارتش صهیونیستی نزدیک به ۵۰۰ عملیات نظامی علیه لبنان انجام داده است که عمده این تهاجمها عبارت اند از:

1. تهاجم 1968 به فرودگاه بین المللی بیروت و هدف قرار دادن دست کم ۱۳ فروند هواپیمای تجاری لبنان؛
2. تهاجم ۱۹۷۰ به بهانه برخورد با رزمندگان فلسطینی که از اردن بیرون رانده شده و وارد لبنان شده بودند؛
3. تهاجم ۱۹۷۲ و اشغال بخشی از مناطق جنوبی لبنان؛
4. تهاجم ۱۹۷۸ (عملیات لیتانی) و به شهادت رساندن ۱۷۰۰ نفر لبنانی و..۳ نفر فلسطینی و اشغال بخش هایی از جنوب؛
5. تهاجم ۱۹۸۱ به بهانه انهدام دفتر مرکزی ساف در لبنان که نزدیک به یکصد نفر شهید و ششصد نفر زخمی شدند؛
6. تهاجم ۱۹۸۲ (عملیات امنیت الجلیل) و اشغال پایتخت لبنان و روی کار آوردن دولت طرفدار خود در بیروت به رهبری «امین جمیل»؛
7. تهاجم ۱۹۹۳ (عملیات تسویه حساب) و به شهادت رساندن سیصد نفر و مجروح کردن هزاران نفر و آوارگی بیش از چهارصد هزار نفر از مردم جنوب لبنان؛
8. تهاجم ۱۹۹۹ (عملیات خوشه های خشم) و حملات شدید زمینی، دریایی و هوایی به جنوب لبنان و اشغال ۵۱ کیلومتر از عمق خاک این کشور؛
9. تهاجم 2006 (عملیات باز) به بهانه آزاد کردن دو اسیر اسرائیلی که توسط حزب الله به اسارت گرفته شده بودند.

نحوه شروع جنگ ۳۳ روزه

حزب الله لبنان در روز ۱۲ جولای ۲۰۰۹ (چهارشنبه ۲۱ تیرماه ۱۳۸۵) در ساعت ۹:۰۵ به وقت محلی طی یک عملیات شجاعانه، ضمن کشتن هفت سرباز اسرائیلی و زخمی کردن ۱۲ سرباز دیگر، دو نظامی این رژیم را به اسارت درآورد. منابع نظامی اسرائیل اعلام کردند که این عملیات طی دو مرحله انجام شده است. در مرحله اول یکی از پایگاه های اسرائیل به وسیله موشکهای کاتیوشا هدف قرار گرفته و در مرحله دوم، در نزدیکی مرز با لبنان، دو سرباز اسرائیلی به اسارت گرفته شدند.

حزب الله لبنان بعد از انجام این عملیات اهداف خود را با صدور بیانیه ای به شرح زیر اعلام کرد:

حزب الله در پی وعده ای که برای آزادسازی اسرا و بازداشت شدگان مقاومت اسلامی داده بود، در ساعت ۹:۰۵ به وقت محلی دو سرباز اسرائیلی را در مرزهای لبنان با فلسطین اشغالی اسیر کرد و تا زمانی که اسرائیل اسرای لبنانی در بند خود را آزاد نکند، این دو سرباز آزاد نخواهند شد.

سید حسن نصر الله، دبیر کل حزب الله لبنان، نیز در یک سخنرانی اعلام کرد: « اگر همه جهان بخواهند که دو سرباز اسرائیلی را آزاد کنند، نخواهند توانست و تنها از طریق مذاکرات غیر مستقیم امکان آن وجود خواهد داشت.

در پی این عملیات، هواپیماهای جنگنده ارتش رژیم صهیونیستی در اقدام تلافی جویانه غیر منتظره و با سرعت مناطق مختلف لبنان را مورد هدف قرار دادند. این رژیم ضمن گسترش حملات خود به دیگر مناطق لبنان و تخریب پل ها، فرودگاه، جاده ها و تأسیسات زیربنایی شهرها، در حجم وسیعی به کشتار غیرنظامیان اقدام کرد. این رژیم هرگونه مذاکره برای آزادی دو اسیر اسرائیلی را مردود دانسته و اعلام کرد تا تحقق چهار شرط خود به بمباران مناطق مختلف لبنان ادامه خواهد داد. این شرایط عبارت بودند از:

1. ایجاد کمربند امنیتی در منطقه حائل میان لبنان و شمال فلسطین؛
2. جمع آوری پایگاه های نظامی حزب الله از این منطقه؛
3. استقرار ارتش لبنان در جنوب این کشور و سیطره کامل بر تمام منطقه؛
4. خلع سلاح حزب الله براساس قطعنامه ۱۵۰۹ شورای امنیت سازمان ملل متحد.

کابینه رژیم صهیونیستی نیز در نشست های بعدی خود، نسبت به تهاجم گسترده به لبنان تا زمان تحقق کامل شرایط و اهداف مورد انتظار، به ارتش چراغ سبز نشان داد.