مناسبت های روز پانزدهم ماه شوال

مناسبت های روز پانزدهم ماه شوال: (جنگ احد وشهادت حمزه سیدالشهداء)

یکی از مناسبت های مهم ماه شوال وقوع غزوه اُحُد وشهادت حمزه سیدالشهداء در این ماه است. این غزوه در روز پانزدهم ماه شوال سال سوم ه‍ و یک سال بعد از غزوه بدر اتفاق افتاده است. در این جنگ ابوسفیان و بعضی دیگر از مشرکین، زنان خود را نیز همراه آورده بودند. در ابتدای کار بر تری از آن مسلمانان بود. طلحة ابن ابی طلحة که پرچمدار لشکر کفّار بود بدست امیرالمؤ منین (ع) کشته شد، کفّار فرار کردند. در حالیکه مسلمان به جمع آوری غنایم مشغول بودند؛ خالد بن ولید یکی از فرماندهان مشرک با جمعی دیگر که در کمین بودند، بیرون آمدند و دور پیغمبر (ص) را با شمشیر و نیزه احاطه کردند و پیشانی آن جناب را شکستند ویکی از افراد دشمن به نام ابن قمیئه فریاد برداشت که: محمد (ص) را کشتم. در نتیجه این جنگ هفتاد نفر از مسلمان کشته شدند و اکثر اصحاب رسول (ص) فرار کردند

 در همین جنگ حضرت حمزه سید الشهداء، به دست وحشی، غلام ابوسفیان شهید شد. بعد از شهادت حمزه، هند مادر معاویه به بالین حمزه آمد و گوش و بینی و اعضای آن جناب را مُثله کرد از بغض و عدواتی که با حمزه داشت جگر حمزه را طلبید و آن را به دهان گذاشت از این جهت او را «آکلة الاکباد» نامیدند. ابن الزبعری در تفاخر برای قریش و پیروزی آن‌ها اشعاری گفت که یزید به بعضی از آن‌ها در آن هنگام که سر مبارک امام حسین (علیه‌السلام) را در مجلس او آوردند، تمثّل جست.

قتل حمزه در رسول خدا (ص) سخت تأثیر کرد و چون از جنگ گاه به مدینه تشریف آورد و این هنگام که کمتر خانه‌ای بود که از آن بانگ گریه و سوگواری بلند نباشد، جز از خانه حمزه. لذا رسول خدا (ص) اشک در چشمانش جمع گردید و فرمود: (لکن حمزه لابواکی له)(بحارالانوار، ج 20، ص 97 و 98؛ ج 79، ص 104؛ من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 183)؛ حمزه در این روز گریه کن ندارد.

این وحشی از معدود افرادی است که رسول خدا (ص) در روز فتح مکه حکم اعدام آن‌ها را صادر کرد و فرمود: این افراد اگر حتی اگر به پرده کعبه هم آویخته باشند باید کشته شوند. وحشی بعد از این واقعه از ترس حضرت رسول (ص) به سختی و به صورت مخفیانه زندگی می‌کرد و در آخر، صورت خود را پوشیده به خدمت آن حضرت رسانید و ناگاه بر سر آن جناب ایستاد و کلمه شهادت گفت و این آیه مبارکه در مورد او نازل شد:

و آخرون مرجون لامرالله اما یعذبهم واما یتوب علیهم (توبه / 106.)

 وحشی در زمان حیات رسول خدا (ص)، پنهان می‌زیست، به دلیل آنکه نگاه رسول (ص) به صورت او نیفتد و شهادت حمزه را یاد نکند. وحشی در ایام خلافت ابی بکر بجنگ مسیلمه کذّاب رفت و او را کشت. مسلمانان از قتل مسیلمه شادمان شدند؛ چندان که در شهادت حمزه حزین بودند؛ و وحشی همواره می‌گفت: بهترین خلق را من کشتم و بدترین خلق نیز به دست من تباه شد.

حمزه را با خواهرزاده‌اش عبدالله بن جحش در یک قبر نهادند و از این‌گونه هر کس باکسی مألوف بود، هر دو تن و سه تن را در یک لحد می‌نهادند و ایشان را با همان جامه‌های خون‌آلود به خاک می‌سپردند و قصه شکافتن قبور شهدای احد، در زمان معاویه، هنگامی که خواست چشمه آب از آنجا جاری کند، معروف است.