لیبراسیون: نزدیکی ریاض و تل اویو برای مقابله با ایران

لیبراسیون: نزدیکی ریاض و تل آویو برای مقابله با ایران

لیبراسیون: نزدیکی ریاض و تل آویو برای مقابله با ایران 

 یکشنبه 28 آبان 1396 - 01:00

روزنامه لیبراسیون فرانسه در تحلیلی نوشت: اسراییل و عربستان سعودی برای مقابله با دشمن مشترک شان ایران، بیش از پیش به هم نزدیک می شوند.

گیوم ژاندرون خبرنگار این روزنامه چپ گرا در تل آویو نوشت: در حالی که بسیاری از ناظران سیاسی خطر درگیری بین اسراییل و حزب الله را در پی استعفای سعد حریری نخست وزیر لبنان، هشدار می دهند، رئیس ستاد مشترک ارتش اسراییل ( تساهال) با شکستن یک تابو ( حریم ممنوعه) در مطبوعات سعودی حاضر شد و این احتمال را در کوتاه مدت بعید دانست، اما تاکید کرد که حکومت عبری کاملا با مواضع ضد ایرانی ریاض همراستاست.

لیبراسیون نوشت: اولین بار است که یک مقام عالی رتبه اسراییل در مطبوعات سعودی تریبون می گیرد. با گذشته زمان و تغییر زمانه، حریم های ممنوعه نیز در نوردیده می شود. همین پنجشنبه، ایلاف، روزنامه اینترنتی سعودی مستقر در لندن، مصاحبه ای را با رئیس ستاد مشترک ارتش اسراییل، گادی آیزنکوت Gadi Eizenkot منتشر کرد.

و کشور عربستان سعودی و اسراییل رسما هیچ روابطی با هم ندارند. اما این فقط در سطح رسمی است. زیرا هر دو طرف دیگر حتی از این بیم ندارند که همراهی و همدلی خودشان را در برابر دشمن مشترک شان ایران علنی کنند، که رئیس تساهال از آن به عنوان " بزرگترین و واقعی ترین خطر در منطقه " یاد می کند و اینکه آماده است تا" تجارب شان و اطلاعات شان را با کشورهای عربی میانه رو و در تقابل با ایران مبادله کنند و به اشتراک بگذارند".

این مقام نظامی اسراییلی در این مصاحبه به طور اخص به عربستان سعودی اشاره می کند و تاکید می کند که" ما با عربستان در توافق کامل قرار داریم و این کشور هیچوقت دشمن ما نبوده است".

جالب است بدانیم که ناظران اسراییلی به شوخی در نشریه فارین پالیسی نوشته اند که با این شرایط جدید، باید اسراییل را از این پس یک قدرت سنی جدید در منطقه در کنار دیگر کشورها قلمداد کرد. 

لیبراسیون نوشت: این تحرکات دیپلماتیک در پاسخ به آخرین ماجراجویی های ولیعهد محمد بن سلمانِ بیش فعال، صورت می پذیرد که مرد قدرتمند جدید پادشاهی سعودی است. بخش اول آن به حضور سعد حریری نحست وزیر لبنان در ریاض مربوط می شود که به شکلی غیر منتظره استعفا داد یا توسط سعودی ها مجبور به استعفا شد و استعفایش را با یک استدلال پراکنی پر طمطراق ضد ایرانی و حمله به حزب الله کشورش توجیه کرد. این وضعیت جدید که از سوی آیزنکوت پیچیده و تعجب آور تلقی شده است با پاکسازی بی سابقه توسط ولیعهد بن سلمان در میان شاهزادگان و وزرا و طبقه سلطنتی همراه شد. در نهایت برای تکمیل این تابلو، باید شلیک موشک شورشی های یمنی به سوی ریاض را اضافه کنیم که سعودی ها مسئولیت آن را متوجه ایران دانسته اند.

لیبراسیون در ادامه با اشاره به این ترکیب عجیب " زوج صهیونیست- وهابیت " میان رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی، نوشت: همه این عناصر این موضوع را القا می کند که به سوی یک زمین لرزه حرکت می کنیم که یک سوی آن تهران با اهداف سلطه طلبانه اش بر محور هلال گذرنده از عراق و سوریه و لبنان تا مدیترانه قرار دارد، و سوی دیگر آن محور واشنگتن- ریاض- تل آویو که طاقت شان از رفتار های ایرانی ها به تنگ آمده است و دیگر نمی توانند مداخله جویی های ایران را در یمن و سوریه تحمل کنند. به همه اینها باید تردید افکنی ها درباره توافق هسته ای ایران را اضافه کنیم که همواره میدان مخالفت ورزی های اسراییل بوده است و امروز دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا نیز در همین میدان شمشیر می زند. رئیس ستاد مشترک ارتش اسراییل در این مقطع از " فرصتی برای تشکیل یک ائتلاف بین المللی جدید در منطقه" سخن می گوید که باید " یک برنامه منطقه ای جامع برای سد کردن تهدید ایران داشته باشد" . 

لیبراسیون نوشت: به این ترتیب، بی ثبات سازی لبنان از طریق ماجرای حریری که آخر هفته راهی پاریس می شود، شبح جنگ جدید بین اسراییل و حزب الله لبنان را که متحد بزرگ ایران است، به صحنه فرآخوانده است. اولین نفری که زنگ خطر را در این مورد به صدا در آورد دان شاپیرو سفیر سابق آمریکا در اسراییل بود که در ستونی در روزنامه هاآرتص از امکان جدی اینکه سعودی ها می خواهند شرایطی را فراهم آورند که " با ابزاری تازه، با نفوذ ایران در لبنان مقابله کنند: یعنی راه اندازی جنگ میان اسراییل و حزب الله ". این احتمال به سرعت از سوی حزب الله مورد اشاره قرار گرفت و حسن نصرالله زوج غریب " صهیونیست-وهابیت " را متهم کرد که در پی ویرانی لبنان هستند. در عوض، نصرالله مراقب بود با دفاع از وحدت ملی، در آتش بیشتر ندمد. 

لیبراسیون نوشت: ناظران و نظامیان همواره به این موضوع اشاره کرده اند که یک مناقشه جدید بعد از جنگ سال 2006، بین حکومت عبری و حزب الله، کاملا محتمل است و فقط سوال این است که زمان آن چه وقت خواهد بود. در طول یک دهه، حزب الله به شکل قابل توجهی نیروی هجومی بالیستیک خود را تقویت کرده است و شمار راکت های آن بین صد تا صد و سی هزار تخمین زده می شود که ده برابر بیشتر از زمان جنگ دوم در لبنان است. نیروهای حزب الله که شامل بیست هزار نیروی فعال و به همین تعداد ذخیره هستند، در سوریه جنگیده اند و شمار زیادی سلاح و مهمات از متحدان ایرانی و روسی شان دریافت کرده اند. از چند ماه قبل به این طرف، عناصر تندروی دولت نتانیاهو، این ایده را مطرح می کنند که دیر یا زود باید این تهدید از بین برود؛ آنها بر این عقیده اند که ارتش اسراییل دیگر فقط شاخه ای وابسته به حزب الله است و تمایزگذاری میان نیروی شبه نظامی و نهادهای لبنانی دیگر معنایی ندارد. بر این اساس، اگر جنگی رخ دهد، اسراییلی ها دیگر بین زیرساخت های نظامی و غیرنظامی تمایزی قایل نمی شوند و از همان روزهای اول با قدرت همه را زیر آتش می گیرند. در مجموع، اگر حزب الله بخواهد بعد از یک دهه آرامش نسبی، به اسراییل حمله کند، باید این ریسک را بپذیرد که اسراییل کل لبنان را شخم بزند. با این حال، به نظر می رسد احتمال اندکی وجود دارد که تل آویو تحت تاثیر تحریکات سعودی قرار بگیرد. یک مقام رسمی اسراییلی که می خواهد نامش فاش نشود با اشاره به صحبت های شاپیرو و نگرانی وی از بروز جنگ، می گوید: "ما را به درستی نشناخته اند. ما آنقدر احمق نیستیم که جنگ دیگران را انجام دهیم. " آیزنکوت هم همین را می گوید: " ما هیچ قصدی برای راه اندازی جنگ علیه حزب الله نداریم. " وی در عین حال تصریح می کند که : " با وجود این، ما وجود یک تهدید راهبردی علیه اسراییل را نمی توانیم تحمل کنیم. " در سوی دیگر نیز، حزب الله که در بسیاری از جبهه ها در سوریه وارد عمل شده است، منافعی برای پیشدستی در حمله به اسراییل برای خود متصور نیست زیرا این می تواند برای لبنان ویرانگر باشد. 

لیبراسیون نوشت: جبران باسیل وزیر امور خارجه لبنان روز جمعه در جریان بازدید رسمی از مسکو، در مصاحبه ای با راشا تودی به اسراییل هشدار داد و گفت: " همه کس می تواند علیه ما وارد جنگ شود. اما فکر نمی نمی کنم این سناریو محتمل باشد زیرا عواقب آن برای کسانی خواهد بود که شروع کننده چنین جنگی باشند. بی شک لبنان نیز از این بابت رنج خواهد برد اما می خواهد از چنین جنگی جلوگیری کند حتی اگر در آن برنده باشد. (...) اما نباید همچنین اسراییل را به ورود به چنین جنگی ترغیب کنیم زیرا بازنده خواهد بود. ما باید اسراییل را از شروع جنگ بازداریم زیرا اسراییل مطمئن است که در آن لبنان برنده می شود. "  

لیبراسیون نوشت: اوفر سالزبرگ Ofer Zalzberg تحلیل گر اسراییلی شاغل در " گروه بحران ها " نیز عقیده دارد که احتمال بروز جنگی میان اسراییل و لبنان در کوتاه مدت ضعیف است. وی می گوید: " این فرضیه بیشتر ساده انگارانه و هشدار آمیز است. زیرا هزینه چنین جنگی برای حزب الله و اسراییل بسیار بالاست. " به گفته سالزبرگ،" حتی اگر اسراییل جنگی کاملا طراحی شده را علیه حزب الله پیش ببرد، باید با درجات شدیدی از خشونت روبرو شود که به ندرت شاهد آن بوده ایم. ما از کلاهک هایی صحبت می کنیم که با وزن چهارصد کیلویی شان می توانند مرکز تل آویو را هدف بگیرند، یا فرودگاه بن گوریون را به شدت مورد آسیب قرار دهند. این ها تصاویری است که جامعه عادت به دیدن آن ندارد. از نظر سیاسی، خیلی سخت است که بتوان توجیهی پیدا کرد. چگونه می توان به مردم اسراییل توضیح داد که فرزندان آنها برای منافع سعودی ها جان بدهند؟ نتانیاهو اصلا تمایلی به این ندارد. " نخست وزیر اسراییل به رغم اظهارات اغلب تند و جنگجویانه اش، به دلیل بی علاقگی مفرط به جنگ های مرزی شهرت دارد و دو جنگی که تحت هدایت وی اداره شد صرفا علیه غزه بوده است. با وجود این، سالزبرگ این را قبول دارد که پی گیری ها و برنامه های جدید سعودی ها صحنه را عوض کرده است. وی می گوید: " این دیگر یک منبع نگرانی جدید است. سعودی ها فقط شکست را تجربه کرده اند: در یمن، در سوریه، حتی راهبرد آنها در قبال قطر نیز به نتیجه نرسید. آنها به دنبال یک موفقیت هستند و به وضوح دنبال درگیری با ایران اند. " تحلیل گران دیگری نیز وجود دارند که بر این باورند که سعودی ها منافع زیادی در مناقشه اسراییل و لبنان ندارند، زیرا در این صورت حزب الله مشروعیت تازه ای نزد جهان عرب و افکار عمومی سعودی پیدا می کند. از دیدگاه اوفر سالزبرگ، منطقه ای که باید مورد مراقبت جدی قرار بگیرد، استان سوری کنیتره در بلندی های جولان است که خط حایل اسراییل و سوریه است. وی می گوید: " اگر نیروهای حامی اسد با عناصر حزب الله کنترل این منطقه را در دست بگیرند، اسراییل آن را به عنوان یک تجاوز تلقی می کند و یک جبهه جدید گشوده می شود و خودش را مجبور به مداخله می بیند. در این صورت اولین تبادل آتش می تواند به سرعت به جاهای دیگر گسترش یابد.