على جاودانه مرد

دکلمه زیبای دهه 1350 که توسط آقای محمدرضا شریفی نیا در حسینیه ارشاد و قبل از سخنرانی مرحوم دکتر علی شریعتی اجرا شد.

على جاودانه مرد
در پیشگاه خدا ناله مى کند
خداوندا، خدایا، بارالها، ایزدا، پروردگارا
اى خداى نیکى و پاکى
خداى هستى و اى رازق بى چون
کنون این بنده خوار و ذلیل توست
که پیش قبله ات سر بر نشان بندگى دارد
خداوندا، خدایا رحم کن بر بندگانت
و آنها را به نیکى و پاکى هدایت کن
این نداى اوست
این صداى ناله هاى اوست
الهى ، الهى ،.... الهى
الهى و خلاقى
صداى مرد حق ، مرد خدا آن مرد بى همتا على همان مردى که باید پیغمبر وصى باشد
همان مردى که باید سرور والا تبار شیعیان باشد
همان مردى که او باید امیر مومنان باشد
و او باید که باشد از براى جامعه مصلح
و براى مصلحین فاتح
براى فاتحین افسر، براى افسران سرور، براى سروران رهبر، براى رهبران تنها نمونه
نمونه از براى رادمردیها، جلالتها، عدالتها، کرامتها، قضاوتها، شجاعتها و شهامتها
ولى ، ولى اندر بر ایتام و مظلومین و محرومان ، پدر
یک آیت رحمت
بر بیچارگان ، درماندگان ، آوارگان ، هم غم ، همى همدم
بر اشک یتیم و ناله بیوه زنان دردمند شهر، یکى باباى پر مهر و یکى پر حوصله شوهر
ولیکن .... ولیکن به نزد متهم مردم شقى مردم
به ناحق مال خورها که سیرتشان شبیه لاشخورها
چون یکى شیر ژیان سخت پیکار
به نزد بى گناهان منتقم باشد
به پیش هر ستمکار
هراس از کسى ندارد در عدالت
به حق حق
که حق او بجز ایزد نداند
على آن جاودانه مرد، آن در درخشان امامت ، آن مرد خدا مرد همان کو مادر گیتى
چو او فرزند نارد
همان کو در سخاوت همچو خورشید
همان که در رشادت همچو شیر
همان کو در کرامت همچو یک ابر
همان کو در قضاوت دادگستر
همان کو در بر ظلم چو یک خصم
همان کو در بر یک فرد مظلوم
به زانو نشیند، حال مى پرسد و مى گرید
على آن جاودانه مرد، آن در درخشان امامت ، آن خدا مرد
همان کو مادر گیتى چو او فرزند نارد
همان کو در سخاوت همچو خورشید
همان کو در رشادت همچو یک شیر
همان کو در کرامت همچو یک ابر
پس آنگه ذوالفقار او حق آن شخص از بیدادگرها مى ستاند باز مى گیرد همى خواهد
و در آن واپسین روز حج پیغمبر خاتم
آن رسول پاک
این یک گوهر مطلوب را دست ایزد یار از جا کند و با مردم در آن وادى چنین فرمود
هر آن کس را که من باشم ورا هادى ورا رهبر
على بعد از من او را مقتدا باشد
ولى افسوس ، صد افسوس ..... هزار افغان که اندک مردمى نابخردانه
چنین آواى پاک و حق پسندى را همى نامردمانه محو کردند
و آن لایق امیر پاک دادگر را براى سالیانى چند همى نامردمانه ترک کردند و در یک صبحدم وقت اذان صبح در مسجد کوفه على
على این یکه تاز وادى خیبر
بسوى کعبه زانو مى زند
و در حال نیایش با خداى خویش مى گردد
در این هنگام دستى از میان پرده بیرون مى شود
و فرق تیغ برانى فضا را مى نوردد
و بر پیشانى فرزند کعبه مى نشیند
ولى اکنون ولى اکنون
این بهتر که از درگاه بى چون خداوندى بخواهیم
شکوة و عزت و فر و جلال و سطوت دیرینه را
خواهیم تا بار دیگر بر حق نمایان پرچم اسلام
بر بام همه هر مرز و بوم رقعه اسلام
چون قائم فلسطین خطه بى چون اسلام
چون بیت المقدس خانه اسلام
همه هر جا، دوباره ، باز در سایه فشانى بى رقیب آید
دگر کس ناتواند تا زملک مسلمین گوهر رباید