تأملی پیرامون انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 افغانستان

بسم‌الله الرحمن الرحیم

تأملی پیرامون انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 افغانستان

دیروز بعد از ماه‌هاسردرگمی اجتماعی و بحران سیاسی، نتایج انتخابات ریاست جمهوری کشور اعلام شد.

طبق اعلام کمیسیون مستقل انتخابات! جناب اشرف غنی احمد زی به سمت ریاست جمهوری کشور برگزیده شد؛ودکتر عبدالله عبدالله نیز ریاست بخش اجرایی کشور را به عهده خواهد گرفت.

هرچند اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری می‌تواند دارای تأثیرات گوناگون بر وضعیت سیاسی اجتماعی وحتی اقتصادی کشور قرار گیرد. از یک سو با وجود بحران‌هایچندماههاخیرکشور، مردم صرف اعلام نتایج انتخابات را جشن خواهندگرفت! ودلایلی زیادی نیز برای خوشحالی مردم وجود دارد. از جمله اینکه مردم امیدوارند که سر نوشت کشور از حالت انتظار خارج‌شده و زندگی مردم به روال عادی بازگردد؛ زیرا در مدت ششماه گذشته واقعاً زندگی مردم در حالت انتظار گذشت. دلیل دیگر برای خوشحالی مردم تصور این نکته است که با اعلام نتایج نه تنها از گسترش بحران درصف موافقان دولت جلوگیری می‌شود، بلکه تحرکات گروه‌های مخالف دولت نیز تحت کنترل قرار خواهد گرفت. تأثیر حکومت مستقروباثبات بر حملات مسلحانه مرزی خصوصاً و دست‌اندازی‌های خارجیعموماًهمینطور تقویت جایگاه کشور در صحنه بین‌المللیوحتی استمرار کمک‌های خارجی از نکات دیگری است که مردمبعد از اعلام نتایج انتخابات به انتظار آن خواهند نشست.

اما افسوس وصد افسوس که تمامی امیدهاوآرزوی گفته وناگفته مردم دچار سرنوشت مبهم وآینده‌ای نامعلوم خواهند بود؛ زیرابعد از اعلام نتایج انتخابات، باز همسرنوشت مردم وکشور باز هم در دست کسانی قرار می‌گیرد که در مدت ششماه گذشته سرنوشت مبهم را برای آن‌ها رقم زده بودند. چگونه ممکن است کسانی که تا آخرین نفس برای رسیدن به قدرت در مقابل همجنگیدند، حالا در کنار همبرای خدمت به مردم ومملکت در کنارهم خدمت کنند. آیا ممکن است که تیم های انتخاباتی پول‌های کلانی که در این چند ماه برای پیروزی بر رقیب هزینه کرده‌اند دوباره از گرده مردمو چند برابر حصول نکنند؟

از همه مهم‌تروجنجال‌آفرین تر از همه خود نحوه توافق جریان‌های رقیب در تقسیمات آینده قدرت در کشور است؛ زیرا اولاً تعریف پست جدید ریاست اجرایی بر خلاف قانون اساسی کشور (سند راهبردی که تمامی آرمان‌های ملت در آن تبلوریافتهودر طول 12 سال گذشته به عنوان میثاق ملی متجلی شده است)و نحوه چینش قدرت در آن به صورت ریاستی ترسیم شده است،نه به صورت پارلمانی. ثانیاً چه کسی می‌تواند تضمین دهد که بعد از دو سال دیگر نمایندگان مردم به نظام پارلمانی وپستنخست‌وزیری رأی خواهند داد یا اینکه مثل اکثر لوی جرگه‌های چند سال اخیر، این لوی جرگه نیز سفارشی چیده خواهد شد؟

ثالثاًسؤال این است که جدای از مشکلات حقوقی و قانونی پیش رو، آیا دو پادشاهدر چند سال آینده در یک اقلیم خواهند گنجید؟