میلاد کریم اهلبیت
بسم‌الله الرحمن الرحیم
پانزدهم ماه مبارک رمضان سالروز ولادت نخستین فرزندی از خانواده پیامبر (ص) در مدینه است. بعد از هجرت پیامبر به مدینه و تحمل سال‌ها رنج و مصیبت پیامبر و خاندانش، نخستین مولودی که تولدش، لبخند بر لبان رسول خدا نشاند، در نیمه ماه رمضان به دنیا آمد و پیامبر (ص) اسم حسن را برای او برگزید.
محبت رسول خدا و مهربانی‌های حضرتش به حسن و برادر کوچکش حسین، امری نبود که بر هیچ فردی در مدینه پوشیده مانده باشد. قطعا نمی‌توان رفتارهای اسوه حسنه برای مردم را در محبت‌های شخصی و خانوادگی خلاصه کرد، زیرا بارها این رفتارها عمده جلوی چشم صحابه انجام می‌گرفت.
رسول خدا (ص) علاوه بر این رفتارها و محبت‌ها، در فرمایشی معروفی که از طریق محدثین فریقین روایت‌شده، می‌فرمایند: الحسن والحسین امامان قاما او قعدا حسن و حسین الگو و امام بشریت‌اند، چه قیام کنند و چه ساکت بمانند.
دقت در این فرمایش رسول رحمت و صلح سرنوشت‌ساز حسن بن علی می‌توان به نکات ذیل اشاره کرد:
- روشن است که رسول مهربانی و اسوه نیکی و خوبی، سرنوشت جامعه بعد از عصر خودش را به خوبی درک نموده بود. و امام مجتبی نیز با توجه به همین نکته و درک شرایط اجتماعی موجود به خوبی مسیر آینده امت را ترسیم نمودند، هرچند با تحمل رنجی که خردسالی را پیر می‌کرد.
- صلح حسن، دقیقاً مثل قیام حسین نه یک حادثه شخصی در زندگی سیاسی امام، بلکه یک الگوی عینی برای ره پویان و راهروان این حضرت اند، بنا براین در شرایطی که امت اسلامی در معرض توطئه های داخلی وخارجی ، استعمار خارجی را تجربه می کنند، فروخوردن خشم ها ونفرتهای بر انگیخته شده در درون امت هرچند سخت وطاقت فرسا است ،اما قطعا به همان اندازه می تواند از توطئه های دشمنان خارجی بکاهد.
- حسن بن علی طبق این حدیث ، امام مسلمانان ومسؤل سرنوشت جامعه هم عصر و نسل تحت هدایت خود هستند، بنابراین اومسول سرنوشت امت است ، هرچند به قیمت جانش وحتی بالاتر شخصیتش. وامام مجتبی بخوبی از پس این مهم بر آمدند ولو قربانی کردن خودش. به همین جهت او امام است هرچند نسبت به شرایط داخلی امت مدتی ساکت باشد.
میلاد مسعودش گرامی باد!
